بررسی اهمیت و ضرورت تقویت هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری و خشونت دانش آموزان ابتدایی

دوران کودکی و به ویژه سال های ابتدایی تحصیل، یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین دوره های رشد و شکل گیری شخصیت هر انسان به شمار می رود. در این مرحله، کودکان نه تنها مهارت های پایه ای تحصیلی را می آموزند، بلکه هویت اجتماعی، اخلاقی و هیجانی آن ها نیز به تدریج شکل می گیرد. از این رو، مدارس ابتدایی نقشی فراتر از آموزش دروس در زندگی کودکان دارند؛ آن ها باید محیطی فراهم کنند که در آن مهارت های زیستی و روانی لازم برای زندگی سالم و موثر در جامعه نیز به درستی آموزش داده شود. یکی از چالش های جدی که امروزه بسیاری از مدارس ابتدایی با آن روبرو هستند، افزایش رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت آمیز در میان دانش آموزان است. این رفتارها می توانند به شکل های گوناگونی بروز پیدا کنند؛ از درگیری های لفظی و ناسزاگویی گرفته تا زد و خوردهای فیزیکی و آسیب رساندن به خود و دیگران. چنین رفتارهایی نه تنها محیط کلاس را از آرامش و نظم خارج می کند، بلکه بر فرآیند یادگیری، سلامت روانی و روابط اجتماعی دانش آموزان نیز تاثیر منفی و گاه جبران ناپذیر بر جای می گذارد. از طرفی، دلایل متعددی برای بروز پرخاشگری در کودکان ذکر شده است؛ از جمله عوامل خانوادگی (مانند تجربه خشونت در خانه، طلاق والدین، کم توجهی یا بدرفتاری با کودک)، عوامل اجتماعی و فرهنگی، وضعیت اقتصادی، و البته فقر مهارت های ارتباطی و عاطفی. یکی از مهم ترین این دلایل، ناتوانی کودکان در شناخت، کنترل و مدیریت هیجانات خود است. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی اهمیت و ضرورت تقویت هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری و خشونت دانش آموزان ابتدایی شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تقویت هوش هیجانی در دانش آموزان ابتدایی نقش کلیدی و موثری در کاهش پرخاشگری و خشونت دارد و با ارتقاء مهارت های مدیریت هیجانات، همدلی و ارتباطات اجتماعی، زمینه ساز رشد رفتاری مثبت و محیط آموزشی سالم تر می شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، پرخاشگری ، خشونت ، دانش آموزان ، آموزش