مروری بر برنامه های آموزش راهبردهای یادگیری خودراهبر در مدارس ابتدایی

یادگیری خودراهبر، رویکردی اساسی در نظام های آموزشی نوین است که به دانش آموزان این امکان را می دهد تا مسئولیت فرآیند یادگیری خود را بر عهده بگیرند. این رویکرد شامل مجموعه ای از راهبردها است که دانش آموزان را قادر می سازد تا اهداف یادگیری را تعیین کرده، منابع مورد نیاز را شناسایی و سازماندهی کنند، بر پیشرفت خود نظارت داشته باشند، و در نهایت، عملکرد خود را ارزیابی و تنظیم کنند. در مدارس ابتدایی، اهمیت آموزش این راهبردها دوچندان است، زیرا در این سنین، پایه های اولیه برای توسعه مهارت های خودتنظیمی و استقلال در یادگیری گذاشته می شود. برنامه های آموزش راهبردهای یادگیری خودراهبر در مدارس ابتدایی، با هدف پرورش دانش آموزانی فعال و مسئولیت پذیر طراحی می شوند که قادر به مدیریت فرآیندهای شناختی و فراشناختی خود در حین یادگیری هستند. این برنامه ها معمولا شامل آموزش مهارت هایی نظیر برنامه ریزی، سازماندهی، خودارزیابی، و خودنظارتی هستند. پیاده سازی موفق این برنامه ها مستلزم مشارکت فعال معلمان، والدین، و خود دانش آموزان است. معلمان نقش تسهیل گر را ایفا می کنند و با ارائه بازخورد سازنده و ایجاد محیطی حمایتی، دانش آموزان را در مسیر خودراهبری یاری می دهند. والدین نیز با ایجاد فضایی مناسب برای یادگیری در خانه و تشویق استقلال فرزندان، نقش مهمی در تقویت این راهبردها ایفا می کنند. هدف این مقاله مروری، بررسی جامع برنامه های آموزش راهبردهای یادگیری خودراهبر در مدارس ابتدایی، شامل مبانی نظری، راهبردهای اجرایی، و چالش های پیش رو است. همچنین، به بررسی اثربخشی این برنامه ها بر پیشرفت تحصیلی، انگیزش، و توسعه مهارت های فراشناختی دانش آموزان پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، راهبردهای یادگیری ، مدارس ابتدایی ، خودتنظیمی ، فراشناخت