نقش آموزش مهارت های زندگی در ارتقاء تاب آوری دانش آموزان دوره ابتدایی

تاب آوری یکی از مولفه های مهم در سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان به شمار می رود که زمینه ساز مقابله موثر با چالش ها و فشارهای تحصیلی و خانوادگی در سنین پایین است. در این مقاله، نقش آموزش مهارت های زندگی در ارتقاء سطح تاب آوری دانش آموزان دوره ابتدایی بررسی شده است. آموزش مهارت هایی چون خودآگاهی، همدلی، کنترل هیجان، حل مسئله، تصمیم گیری و ارتباط موثر، به عنوان ابزارهایی کلیدی برای توانمندسازی روانی و اجتماعی کودکان مورد تاکید قرار گرفته اند. پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوا انجام شده و داده های آن از طریق بررسی اسناد، منابع علمی معتبر، برنامه های درسی رسمی و مطالعات پیشین استخراج شده است. در این راستا، چارچوب های نظری مربوط به تاب آوری (از جمله نظریه روان شناسی مثبت نگر) و آموزش مهارت های زندگی (مطابق با برنامه های سازمان بهداشت جهانی) به عنوان مبنای تحلیلی به کار گرفته شده اند. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که آموزش نظام مند و هدفمند مهارت های زندگی می تواند نقش موثری در افزایش سازگاری روانی، کنترل هیجانات، بهبود ارتباطات بین فردی و نهایتا ارتقاء تاب آوری دانش آموزان ابتدایی ایفا کند. در پایان مقاله، پیشنهادهایی برای تقویت جایگاه آموزش مهارت های زندگی در برنامه درسی مدارس ابتدایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، مهارت های زندگی ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش و پرورش ، سلامت روان ، تحلیل محتوا