یادگیری معکوس ابزاری برای تدریس اثربخش در مقطع ابتدایی

یادگیری معکوس به عنوان یک رویکرد نوین در فرآیند آموزش و یادگیری ، به سرعت جایگزین سنتی ترین روشهای تدریس شده و در حوزههای مختلف آموزشی به تجربه های فرهنگی و اجتماعی جوانان تاثیر می گذارد. این روش به دلیل تاکید بر فعالیت های یادگیرنده و تعامل بیشتر او با محتوا، یک چشم انداز نوین در بهبود یادگیری دانش آموزان ابتدایی ایجاد کرده است . در روشهای سنتی آموزش، معلم به عنوان منبع اصلی اطلاعات و دانش ، در کلاس حاکمیت داشته و دانش آموزان ابتدایی به نقش گیرنده های فعالیت ها محدود می شوند. این سناریو اغلب منجر به کاهش تعامل و اشتیاق دانش آموزان ابتدایی برای یادگیری می شود. رویکرد یادگیری معکوس، با تمرکز بر تعامل فعال دانش آموزان ابتدایی با محتوا، نه تنها ایجاد انگیزه بالاتری برای یادگیری فراهم می آورد، بلکه فرآیند یادگیری را به یک تجربه جذاب و فع ال تبدیل می کند. در این رویکرد، دانش آموزان ابتدایی به عنوان موجودی فع ال در فرآیند یادگیری شناخته می شوند و از ابزارها و منابع مختلف برای کسب دانش بهرهمی برند. امروزه، با توجه به پیشرفت فناوری و تغییرات سریع در جوامع ، نیاز به فردآموزی و توانمندسازی دانش آموزان ابتدایی برای مواجهه با چالش های آینده احساس می شود. این مقاله با بررسی اثربخشی یادگیری معکوس در بهبود یادگیری دانش آموزان ابتدایی ، به عنوان یک ابزار نوین در راستای تحول در فرآیند آموزش و یادگیری ، به بررسی ابعاد مختلف این رویکرد و نتایج حاصل از پژوهش های انجام شده در این زمینه می پردازد. در این مقاله به بررسی مفاهیم اصلی یادگیری معکوس و اثربخشی آن در محیط های آموزشی مختلف می پردازد. سپس ، مطالعات پژوهشی انجام شده در این زمینه را بررسی کرده و نتایج به دست آمده را مورد ارزیابی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری ، ابتدایی .