بررسی اثر مواد نگهدارنده (ژله ای کننده) و ساکارز بر میزان کلروفیل و آناتومی گیاهچه های درون شیشه ای گردوی ایرانی در روش فتومیکس تروفیک

عدم توانایی فتوسنتز، محتوای کلروفیل پائین، باز بودن روزنه ها، نبود لایه کوتیکول در برگ، پارانشیم غیرطبیعی برگ و همچنین وجود آوندهای غیرطبیعی از جمله این اختلالات فیزیولوژیکی و آناتومیکی گیاهچه های رشد یافته در سیستم کشت بافت مرسوم هستند. برای حل این مشکل سیستم کشت بافت فتواتوتروفیک فتومیکس تروفیک پیشنهاد می شود. در این آزمایش میزان کلروفیل و وضعیت ساقه و روزنه در سیستم کشت فتومیکس تروفیک مورد نظر بود. به این منظور ریزنمونه های یکسانی از رقم گردوی هارتلی در دو نوع ظرف، بدو تهویه و با تهویه ی غیر فعال (ظروف vitrovent) کشت شدند. همچنین در این مطالعه دو سطح ساکارز (15 و g/l 30) به همراه سه نوع ماده نگهدارنده (آگار، ژلرایت و ورمیکولایت) نیز مورد بررسی قرار گرفت. محتوای کلروفیل برگ پس از 24 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تهویه موجب افزایش معنی داری بر میزان کلروفیل شد. ا ستفاده از ورمیکولیت نیز نسبت به سایر مواد نگهدارنده محتوای کلروفیل را افزایش داد. به طور کلی بیشترین کلروفیل b, a و کلروفیل کل در گیاهچه های رشد یافته در ظروف با تهویه حاوی ورمیکولیت و 15 گرم در لیتر ساکارز مشاهده شد. کمترین میزان کلروفیل b,a و کلروفیل کل نیز در گیاهچه های رشد یافته در ظروف بدون تهویه حاوی آگار و 30 گرم در لیتر ساکارز مشاهده شد. روزنه برگ گیاهچه های رشد یافته در شرایط با تهویه طبیعی، بیضوی شکل و تقریباً بسته بودند. در حالی که در گیاهچه های رشد یافته در ظروف بدون تهویه کاملاً باز، دایره های غیر طبیعی بودند. ساقه و همچنین پرز روی ساقه نیز در گیاهان رشد یافته در ظروف با تهویه، بیشتر و بلندتر بود.

کلیدواژه ها:

ورمیکولیت ، فیتاژل ، آگار و روزنه