برتری یادگیری مشارکتی بر یادگیری فردی: نگاهی به سازوکارهای شناختی، اجتماعی و انگیزشی

یادگیری مشارکتی به عنوان رویکردی فعال و تعاملی در نظام های آموزشی، نسبت به یادگیری فردی مزایایی چشم گیر در تقویت مهارت های شناختی، توسعه تعاملات اجتماعی و ارتقای انگیزه تحصیلی ارائه می دهد. این پژوهش با هدف تحلیل علل موفقیت یادگیری مشارکتی، به بررسی سازوکارهایی مانند همیاری شناختی، مسئولیت پذیری گروهی، بازخورد متقابل و تقویت اعتمادبه نفس در جریان یادگیری می پردازد. یافته ها حاکی از آن است که محیط های مشارکتی با فراهم سازی فضای گفتمان، حل مسئله جمعی و مشارکت فعال، موجب تثبیت بهتر مفاهیم و ارتقای سطح درک می شوند. در مقابل، یادگیری فردی هرچند در شرایط خاص مزایایی دارد، اما از منظر پایداری و عمق یادگیری، اثربخشی کمتری از خود نشان می دهد. این مقاله تاکید می کند که برای رسیدن به یادگیری عمیق و معنادار، طراحی محیط های مشارکتی آگاهانه، حمایت معلم، و بهره گیری از راهبردهای گروه محور امری حیاتی است.واژگان کلیدی: یادگیری فردی، یادگیری شناختی، انگیزش