بررسی راهکارهای پیشگیری ازافت تحصیلی دردانش آموزان دارای اختلالات جسمانی

به طورکلی کودکان دارای مشکلات جسمی حرکتی به دلیل مشکلاتی که در قوام عضلانی، اختلال بینایی، اختلال شنوایی، اختلالات تکلم ، اشکالات ارتوپدی (وجود دفرمیتی ) ، ناهنجاری های دهانی و عدم تطابق دندانی ، اشکالات درکی و عاطفی ، اشکالات رفتاری ، رفلکس های غیرطبیعی ، الگوهای غلط و وضعیت بدنی غیر عادی، اختلالات حسی، ضعف در تصور بدنی دارند، موانعی را در امر آموزش تجربه می کنند که این موضوع به نحوی عزت نفس و اعتماد به خود و رفتارهای مناسب هیجانی و اجتماعی را در آنان کاهش می دهد. لذا معلمان باید با تکیه بر توانایی دانش آموزان، برنامه ریزی مدونی را در جهت به حداقل رسانیدن موانع طراحی نمایند تا بواسطه آن فرصت های لازم در جهت رشد توانایی های دانش آموزان فراهم سازند. ناتوانی های جسمانی برنگرش خود فرد و دیگران مانند والدین ، خواهران و برادران، همسالان،معلمان و...نسبت به بیمار تاثیر می گذارد . تاثیر ناتوانی در برخی از جنبه های اجتماعی ، تحصیلی و روانی قابل ملاحظه است. برای مثال کودکان و نوجوانانی که مدت قابل توجهی را به علت استفاده از خدمات و مراقبت های پزشکی از خانه و مدرسه دور می مانند ، فرصت کمتری برای ایجاد دوستی ها ، حضور در رویدادهای اجتماعی و رشد مهارت های اجتماعی دارند . بی توجهی به مسائل روانی و رفتاری گاه مشکلات عدیده ای را برای آنان بوجود خواهد آورد که ناتوانی های حرکتی او را تحت الشعاع قرار می دهد . این مسائل جایگاه خاصی را در توان بخشی یک کودک معلول بخود اختصاص می دهد . میزان خدمات و تلاش هایی که برای درمان به کار گرفته می شود به ماهیت مشکلات و توانمند ی های فرد یا کودک بستگی دارد . در سال تحصیلی اخیر بنده با همچین مشکلی برخورد کردم.که به خاطر مشکل جسمی دانش آموزم «ب» اعتماد به نفس پایینی داشت و در فعالیت های کلاسی شرکت نمی کرد و منزوی و گوشه گیر شده بود و دچار افت تحصیلی شده بود.. بنا بر این سعی کردم مشکل اعتماد به نفس و عدم مشارکت در فعالیت های کلاسی و گوشه گیری وی را حل کنم و باعث پیشرفت درسی وی شوم.

کلیدواژه ها:

افت تحصیلی ، اختلالات جسمانی ، دانش آموزان ، مقطع ابتدایی