کاربست روش های نبوی در تعامل با دانش آموزان در محیط آموزشی

نوجوانی دوره ای سرنوشت ساز در رشد و تکامل فردی است که نیازمند برنامه های تربیتی دقیق و هدفمند می باشد. تعلیم و تربیت اسلامی، به ویژه آموزه های نهج البلاغه، می تواند چارچوبی جامع برای تربیت متوازن و اخلاقی نوجوانان فراهم کند. این پژوهش با رویکرد تحلیلی به بررسی تطبیقی اصول تعلیم و تربیت اسلامی با آموزه های تربیتی نهج البلاغه پرداخته و نقش آن ها را در پرورش نوجوانانی متعهد، مسئولیت پذیر و توانمند مورد ارزیابی قرار داده است. یافته ها نشان می دهد که هماهنگی قابل توجهی بین این اصول و آموزه ها وجود دارد که می تواند در سیستم های آموزشی و خانوادگی به کار گرفته شود تا زمینه ساز رشد فکری، اخلاقی و اجتماعی نوجوانان گردد. این تحقیق به تقویت بنیان های تربیتی در راستای ارتقای کیفیت تعلیم و تربیت نسل نوجوان کمک می کند.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت اسلامی ، نهج البلاغه ، تربیت نوجوان ، اصول تربیتی ، آموزش دینی ، پرورش اخلاقی