بررسی رابطه روش های آموزشی حسی و حرکتی و محیط یادگیری با بهبود رشد شناختی و اجتماعی

محیط یادگیری حمایتی فضایی است که در آن دانش آموزان از نظر عاطفی، اجتماعی و تحصیلی مورد حمایت قرار می گیرند تا بتوانند به بهترین نسخه خود تبدیل شوند. در این محیط، روابط مبتنی بر اعتماد، احترام و همدلی میان معلم و دانش آموزان برقرار است و شرایط به گونه ای طراحی شده که یادگیری به یک تجربه مثبت و موثر تبدیل شود.اهمیت این نوع محیط از آن جهت است که یادگیری فقط به انتقال دانش محدود نمی شود، بلکه فرآیندی است که به مشارکت فعال، تعاملات سازنده و تجربه احساس امنیت نیاز دارد. محیط حمایتی، استرس دانش آموزان را کاهش می دهد، انگیزه آن ها را تقویت می کند و فرصتی برای شکوفایی استعدادهایشان فراهم می آورد.محیط تاثیر مستقیمی بر کیفیت و نتایج یادگیری دارد. یک محیط حمایتی نه تنها دانش آموزان را به یادگیری تشویق می کند، بلکه مانع اصلی پیشرفت، یعنی ترس و استرس، را نیز کاهش می دهد. در چنین فضایی دانش آموزان احساس می کنند که اشتباه کردن بخشی از یادگیری است و به جای ترس از شکست، جرئت امتحان کردن ایده های جدید را پیدا می کنند.روابط مثبت میان معلم و دانش آموز باعث می شود که احساس تعلق به گروه تقویت شده و یادگیری از طریق همکاری و تعامل موثرتر شود.طراحی فیزیکی محیط، از جمله نور، صدا، چیدمان و حتی رنگ ها، به تمرکز و انگیزه دانش آموزان کمک می کند.در نهایت، محیط یادگیری حمایتی، پلی است میان نیازهای عاطفی دانش آموزان و اهداف آموزشی که منجر به نتایج بهتر و پایدارتر در فرآیند یادگیری می شود.

کلیدواژه ها:

روش های آموزشی حسی و حرکتی ، محیط یادگیری ، بهبود رشد شناختی و اجتماعی