تاثیر راه وفاق در مدرسه بر آینده اجتماعی و علمی دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه ۲ شهرزنجان

وفاق و همدلی از ارکان مهم در تربیت اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان به شمار می رود. محیط مدرسه به عنوان نخستین فضای اجتماعی که کودکان و نوجوانان در آن تعاملات مستمر را تجربه می کنند، می تواند نقش تعیین کننده ای در تقویت روحیه ی همکاری، احترام متقابل و کار گروهی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر وفاق در مدرسه بر آینده ی اجتماعی و علمی دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق این مطالعه، توصیفی-پیمایشی است و جامعه ی آماری آن شامل ۲۰۰ دانش آموز از مقاطع مختلف تحصیلی است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه، مشاهده ی مستقیم و مصاحبه با معلمان بود. نتایج نشان داد که در مدارسی که راهکارهای تقویت وفاق مانند فعالیت های گروهی، گفت وگوهای سازنده، حل تعارضات به شیوه ی مسالمت آمیز و آموزش مهارت های ارتباطی اجرا شده است، دانش آموزان از سطح انگیزه ی تحصیلی بالاتری برخوردار بوده و عملکرد تحصیلی بهتری نشان داده اند. همچنین، کاهش ۴۰ درصدی تنش های بین فردی در این مدارس مشاهده شد. علاوه بر این، مشارکت در کارهای گروهی و همدلی میان دانش آموزان باعث افزایش حس مسئولیت پذیری و تقویت مهارت های ارتباطی آن ها شده است که این امر در آینده ی اجتماعی آن ها نیز تاثیر بسزایی خواهد داشت. نتایج این پژوهش بر اهمیت سرمایه گذاری در برنامه های آموزشی تاکید دارد که مهارت های همدلی، گفت وگو و کار گروهی را در دانش آموزان تقویت کند. پیشنهاد می شود که مدارس با برگزاری کارگاه های مهارت های ارتباطی، افزایش برنامه های مشارکتی و ایجاد فضای دوستانه، بستر مناسبی برای رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان فراهم کنند. از آنجایی که دانش آموزان امروز، آینده سازان کشور هستند، تقویت وفاق در مدرسه می تواند به ایجاد جامعه ای با همبستگی بیشتر و پیشرفت علمی و فرهنگی منجر شود.