بررسی نقش ارزشیابی در نظام تعلیم وتربیت

ارزشیابی آخرین مرحله از فعالیتهای آموزشی معلم محسوب میشود که با اجرای آن سایر فعالیتهای او تکمیل میگردد و در این امر از روشها و فنون مختلف کمک گرفته میشود که هریک میتواند تاثیرهای مختلفی بر پیشرفت و عملکرد یادگیرندگان داشته باشد. مهمترین فعالیتی که پس از اجرای برنامههای آموزشی صورت میگیرد ارزشیابی از دانش آموزان است. ارزشیابی فرآیندی است که بوسیله آن میزان دست یابی به اهداف آموزشی برای معلم و شاگرد تعیین میگردد. برای این که عملکرد دانشآموز به طور شایسته معین شود معلم بر اساس ملاکهای خاص خود و میزان تغییری که در رفتار شاگرد پدید آمده است داوری میکند. در واقع ارزشیابی آخرین مرحله از فعالیتهای آموزشی معلم و تکمیل کنندهی سایر فعالیتهای اوست. ارزشیابی از کلاس به نحوی که دانش آموزان نیز در آن دخالت داشته باشند و افزایش یادگیری یکی از هدفهای آن باشد، به جای آن که فقط ارزشیابی دانش آموزان باشد، میتواند شور و شوق یادگیری را در آنان تقویت کند. دانشآموزان در این نوع ارزشیابی یاد میگیرند از اطلاعات ارزشیابی برای مدیریت فرایند یادگیری خود استفاده کنند. با به کار بستن آن چه که از آن با عنوان ارزشیابی برای یادگیری یاد میکنیم، آموزگاران یافتههای پژوهش روشنی را دنبال میکنند که حاکی از تاثیر ارزشمند آن بر میزان پیشرفت یادگیری دانشآموزان است. سیاری از معلمان تصور می کنند که ارزشیابی از پیشرفت تحصیلی تنها به منظور ارتقای شاگرد صورت می گیرد، در حالی که هدف ارزشیابی به مراتب گسترده تر و مهم تر از چنین مفهومی است. ارزشیابی از یک سو باید وسیله ی تشخیص باشد، یعنی از جهاتی قادر باشد ازمیزان فعالیتهای شاگردان درطول یادگیری واز میزان آموخته ها، پیشرفت و عقب ماندگی آنان اطلاعاتی معتبر به دست دهد و نیز بتواند آگاهی های لازم را از قدرت و ضعف روش تدریس معلم، ارزشمند و صریح بودن هدف های آموزشی و اعتبار محتوا در اختیار بگذارد و از سوی دیگر، ارزشیابی باید وسیله ی پیش بینی باشد، یعنی نشان دهد که شاگرد در چه زمینه ای قادر است موفقیت بیشتری کسب کند و در چه جنبه هایی توان پیشرفت ندارد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، ارزشیابی ، معلم ، دانش آموز ، یادگیری