روش های نوین آموزشی همراه با بازی: راهکارهای موثر در آموزش دانش آموزان اوتیسم و بهبود مهارت های اجتماعی و شناختی

اختلال طیف اوتیسم یکی از چالش برانگیزترین اختلالات رشد عصبی در کودکان است که عملکردهای اجتماعی، ارتباطی و شناختی آنان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به ویژگی های خاص این دانش آموزان و نیازهای متفاوت آموزشی آنان، استفاده از روش های سنتی آموزش معمولا اثربخشی کافی ندارد. در این میان، بازی به عنوان یک ابزار آموزشی موثر، نه تنها موجب ایجاد انگیزه در فرآیند یادگیری می شود، بلکه بستری برای تجربه، تعامل، رشد هیجانی و تقویت مهارت های شناختی فراهم می آورد. پژوهش حاضر به صورت مروری و با هدف بررسی رویکردهای نوین آموزش مبتنی بر بازی در آموزش دانش آموزان اوتیسم و تاثیر آن بر بهبود مهارت های اجتماعی و شناختی انجام شده است. گردآوری اطلاعات از طریق جستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی معتبر از جمله سیویلیکا و نورمگز، در بازه زمانی سال های ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۳ صورت گرفته است. یافته های بررسی نشان می دهند که بازی های آموزشی هدفمند، به ویژه آن هایی که به تعامل گروهی، حل مسئله، خلاقیت و مدیریت هیجان می پردازند، می توانند به شکل چشمگیری در بهبود توجه، تمرکز، حافظه کاری، خودتنظیمی هیجانی و مهارت های ارتباطی کودکان اوتیسم موثر باشند. همچنین، محیط یادگیری بازی محور می تواند فشارهای روانی را کاهش داده و شرایطی فراهم آورد تا دانش آموزان اوتیسم با احساس امنیت بیشتری به تعامل بپردازند. ترکیب آموزش ساختاریافته با فعالیت های بازی محور، منجر به ارتقای مشارکت فعال دانش آموزان، تقویت اعتمادبه نفس و رشد مهارت های زندگی می شود. بنابراین، طراحی برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای خاص این کودکان و بهره گیری هدفمند از بازی، می تواند به بهبود کیفیت زندگی تحصیلی، اجتماعی و شناختی آنان کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر بازی ، اختلال اوتیسم ، مهارت های شناختی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش نوین ، یادگیری تعاملی