بررسی کیفی عوامل فرهنگی و نظری بر شکل گیری مفاهیم تربیتی و تحول نگرش های فلسفی در نظام تعلیم و تربیت در مدارس نوین

نهاد تعلیم وتربیت در هر جامعه ای می تواند محور توسعه و رشد آن جامعه باشد، چرا که گستره فعالیت این نهاد، تمام عرصه های زندگی را دربر می گیرد، به ویژه که به مدت چهارده سال (چهار الی هجده سالگی) رشد دانش آموزان را در ابعاد مختلف تحت پوشش قرار می دهد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آموزش وپرورش به دلایل مختلف، ازجمله ضرورت استقرار بر پایه فلسفه تعلیم وتربیت اسلامی، هماهنگی با حرکت شتابان و تحولات سریع اجتماعی و بهره گیری از تجارب موفق آموزشی و تربیتی عصر حاضر، نیاز به تحول بنیادین داشت تا بتواند کارکردی منطبق با مبانی اسلامی و انقلابی داشته باشد. در اهمیت وجود فلسفه تربیت برای هر نظام آموزشی باید گفت که وجود چنین فلسفه ای به عنوان اساس آموزش وپرورش، منجر به هدفمند شدن و انسجام فعالیت های بخش های مختلف نظام تربیتی می شود. نظام آموزشی متکی بر فلسفه نه تنها اهداف و موازین تربیتی را با دید نقادانه انتخاب و تعیین می کند، بلکه برای تحقق آن ها، رهنمودهای کلی نیز نشان می دهد. طی سه دهه گذشته، نهادهای سیاستگذار در حوزه تعلیم وتربیت ایران، تلاش های فراوانی را در این جهت انجام داده اند که از بنیادی ترین آن ها در سال های اخیر، تدوین «سند تحول بنیادین آموزش وپرورش جمهوری اسلامی ایران» است. این سند در سال ۱۳۹۰ به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید و به وزارت آموزش وپرورش برای اجرا ابلاغ شد.

کلیدواژه ها:

عوامل فرهنگی و نظری ، تعلیم و تربیت ، نگرش فلسفی ، مدارس نوین ، دانش آموزان