سازوکارهای حمایت از دانش آموزان سیار «مهاجر»

دانش آموزان سیار یا مهاجر، به ویژه در بافت های چندفرهنگی و چندملیتی، از آسیب پذیرترین گروه های آموزشی به شمار می آیند. جابه جایی های پی درپی، ناپایداری سکونت، تفاوت های زبانی و فرهنگی، و چالش های اقتصادی-اجتماعی، مانعی جدی برای بهره مندی برابر آنان از فرصت های آموزشی محسوب می شود. این مقاله با هدف بررسی سازوکارهای حمایتی موثر در ارتقای وضعیت تحصیلی، اجتماعی و روانی دانش آموزان مهاجر تدوین شده است. روش تحقیق از نوع کیفی بوده و با بهره گیری از مرور نظام مند منابع علمی، سیاست های آموزشی، و تجارب بین المللی به تحلیل راهبردها و اقدامات حمایتی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که طراحی سیاست های آموزشی فراگیر، آموزش معلمان در حوزه ی تنوع فرهنگی، استفاده از نیروی انسانی دو زبانه، حمایت های روان اجتماعی، و تامین منابع مالی هدفمند، از جمله سازوکارهای کلیدی در ارتقای کیفیت آموزش برای دانش آموزان سیار هستند. همچنین، مشارکت فعال خانواده ها و جوامع مهاجر در فرآیند آموزش، زمینه ساز تعامل فرهنگی و کاهش تبعیض در محیط های آموزشی است. در پایان، مقاله بر لزوم بازنگری در ساختارهای نهادی و ارائه ی برنامه های درسی منعطف و پاسخ گو به نیازهای متنوع این دانش آموزان تاکید می ورزد. توجه به کرامت انسانی، حق آموزش برابر، و تحقق عدالت آموزشی، شالوده ی اصلی سیاست های حمایتی برای این گروه محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان سیار ، مهاجرت ، عدالت آموزشی ، حمایت های آموزشی ، تنوع فرهنگی ، سیاست گذاری آموزشی.