شناخت و پرورش استعدادهای درخشان

شناخت و پرورش استعدادهای درخشان از ارکان اساسی توسعه پایدار هر جامعه ای به شمار می رود، زیرا این افراد با توانایی های شناختی، خلاقیت و ظرفیت یادگیری بالا، نقشی کلیدی در پیشرفت علمی، فرهنگی و اقتصادی ایفا می کنند. در این مقاله، به بررسی ابعاد مختلف مفهوم «استعداد درخشان» پرداخته شده و معیارهای علمی برای شناسایی این گروه از دانش آموزان مورد تحلیل قرار گرفته اند. همچنین، عوامل موثر در رشد و پرورش استعدادهای برتر از جمله محیط خانواده، نظام آموزشی، ویژگی های شخصیتی و حمایت های اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته های تحقیق نشان می دهد که شناسایی دقیق و زودهنگام این استعدادها، طراحی برنامه های آموزشی انعطاف پذیر و فردمحور، و فراهم سازی محیط های انگیزشی، نقش تعیین کننده ای در شکوفایی توانمندی های آن ها دارند. در این راستا، بهره گیری از روش های نوین آموزشی، معلمان متخصص، و استفاده از تکنولوژی های نوظهور در آموزش، از جمله راهکارهای موثر معرفی شده اند. همچنین، به چالش های موجود در مسیر شناسایی و پرورش این دانش آموزان، از جمله تعاریف مبهم، فقدان منابع مناسب، و نبود رویکردی یکپارچه در سطح سیاست گذاری اشاره شده است. در پایان، پیشنهاداتی برای بهبود نظام شناسایی و پرورش استعدادهای درخشان ارائه شده است که می تواند به افزایش بهره وری این ظرفیت عظیم انسانی و ارتقاء جایگاه کشور در سطح بین المللی کمک نماید.

کلیدواژه ها:

استعدادهای درخشان ، شناسایی استعداد ، پرورش نخبگان ، آموزش فردمحور ، برنامه ریزی آموزشی ، حمایت تحصیلی ، توسعه استعداد