رشد شخصیت و مهارت های اجتماعی در فرآیند آموزشی

رشد شخصیت و مهارت های اجتماعی دانش آموزان یکی از اهداف اساسی نظام های آموزشی کارآمد به شمار می رود. این مقاله به بررسی نقش فرآیند آموزشی در پرورش ابعاد مختلف شخصیت و توسعه مهارت های اجتماعی در دانش آموزان می پردازد. با توجه به اینکه آموزش تنها محدود به انتقال دانش نظری نیست، بلکه بستری برای شکل گیری ارزش ها، نگرش ها و رفتارهای اجتماعی نیز فراهم می کند، اهمیت توجه به ابعاد غیرشناختی آموزش روزبه روز بیشتر آشکار می شود.در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی، ابعاد مختلف رشد شخصیت نظیر اعتماد به نفس، خودآگاهی، مسئولیت پذیری و مهارت هایی همچون ارتباط موثر، همکاری گروهی، همدلی و حل مسئله مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که محیط های آموزشی حمایتی، استفاده از روش های فعال تدریس مانند کارگروهی، بازی های آموزشی، نقش آفرینی و بحث های گروهی، تاثیر چشمگیری بر ارتقاء مهارت های اجتماعی و شکل گیری شخصیت مثبت در دانش آموزان دارند.همچنین یافته ها نشان می دهد که معلمانی که با رویکرد تربیتی و حمایتی به آموزش می پردازند، بهتر می توانند زمینه ی رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان را فراهم آورند. در مقابل، رویکردهای سخت گیرانه و سنتی، ممکن است مانع از بروز توانمندی های شخصیتی و اجتماعی در دانش آموزان شوند. بر این اساس، مقاله ی حاضر بر اهمیت بازنگری در شیوه های آموزشی و تدوین برنامه های درسی با محوریت پرورش شخصیت و مهارت های اجتماعی تاکید دارد. در پایان، پیشنهاداتی برای طراحی محیط های آموزشی مثبت و موثر در راستای رشد همه جانبه ی دانش آموزان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

رشد شخصیت ، مهارت های اجتماعی ، فرآیند آموزشی ، محیط یادگیری حمایتی ، روش های تدریس فعال ، توسعه فردی