تاثیر آموزش پروژه محور بر توسعه خودنظم دهی و انگیزش درونی در کودکان

در سال های اخیر، توجه به رویکردهای نوین آموزشی از جمله آموزش پروژه محور به عنوان روشی موثر برای ارتقای مهارت های فردی و اجتماعی در کودکان افزایش یافته است. آموزش پروژه محور با فراهم آوردن فضایی برای مشارکت فعال، حل مسئله، و یادگیری تجربی، بستری مناسب برای تقویت مهارت خودنظم دهی در دانش آموزان فراهم می سازد. کودکان در فرآیند طراحی و اجرای پروژه ها یاد می گیرند چگونه اهداف خود را تعیین کنند، برنامه ریزی انجام دهند، و مسیر پیشرفت خود را پایش و اصلاح نمایند. این فرایند نه تنها موجب رشد استقلال در یادگیری می شود، بلکه توانایی مدیریت زمان، تصمیم گیری و تمرکز را نیز بهبود می بخشد. همچنین، مسئولیت پذیری در انجام وظایف گروهی به رشد نظم شخصی آن ها کمک می کند. آموزش پروژه محور بر خلاف روش های سنتی که عمدتا معلم محور هستند، دانش آموز را به مرکز یادگیری می برد. در نتیجه، مشارکت فعال و تجربه عملی موجب درونی سازی یادگیری و افزایش احساس مالکیت نسبت به آن می شود. این ویژگی ها از عوامل مهم در رشد خودنظم دهی به شمار می آیند.از سوی دیگر، انگیزش درونی یکی از مولفه های کلیدی در یادگیری پایدار و موثر است که در رویکرد پروژه محور به شکلی چشمگیر تقویت می شود. در این روش، دانش آموزان با انتخاب موضوعات مورد علاقه خود، احساس کنترل و آزادی بیشتری در فرایند یادگیری دارند، که این امر به افزایش انگیزش درونی آن ها منجر می شود. تجربه موفقیت در پروژه ها، دریافت بازخوردهای سازنده، و امکان بیان خلاقیت نیز از عوامل مهم در تقویت این نوع انگیزش هستند. زمانی که کودک احساس می کند فعالیت های یادگیری برایش معنا دارند و بر اساس علاقه و هدف شخصی انتخاب شده اند، تمایل او برای یادگیری عمیق تر و مداوم افزایش می یابد. تعامل با هم سالان، کار گروهی، و حل مسائل واقعی نیز زمینه های رشد حس شایستگی و تعلق را در کودکان فراهم می کند که هر دو از مولفه های اساسی انگیزش درونی هستند. در نتیجه، آموزش پروژه محور به عنوان یک رویکرد فراگیر و فعال، می تواند تاثیر مثبتی بر رشد عاطفی-شناختی کودکان داشته باشد. نتایج مطالعات نیز نشان می دهد که این روش نسبت به آموزش سنتی، تاثیر بیشتری در افزایش انگیزه، خودنظم دهی و رضایت از یادگیری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش پروژه محور ، خود نظم دهی ، انگیزش درونی ، کودکان