نقش شناخت خود و تنظیم هیجانی در افزایش یادگیری معنادار در دانش آموزان

در دنیای پیچیده و پرچالش آموزش امروز، مفاهیم خودشناسی و تنظیم هیجانی به عنوان دو مولفه کلیدی در فرایند یادگیری معنادار دانش آموزان شناخته می شوند. خودآگاهی به عنوان توانایی فرد برای درک دقیق افکار، هیجانات، ارزش ها و انگیزه های درونی، بستری مناسب برای درک بهتر توانمندی ها و ضعف های شخصی فراهم می آورد که این خودشناسی منجر به هدف گذاری واقع بینانه و شکل گیری باورهای مثبت نسبت به یادگیری می شود. از سوی دیگر، تنظیم هیجانی به عنوان ظرفیت فرد برای مدیریت و تعدیل احساسات به نحوی کارآمد، توانایی مقابله با فشارهای روانی و اضطراب های تحصیلی را تقویت کرده و شرایط مطلوبی برای تمرکز، حل مسئله و مشارکت فعال در فرآیند یاددهی-یادگیری ایجاد می کند. خودآگاهی بالا و توانایی در تنظیم هیجان ها با سطوح بالاتر انگیزش درونی، خودپنداره مثبت تحصیلی، تعامل اجتماعی سالم تر و موفقیت در فعالیت های گروهی مرتبط هستند. دانش آموزانی که توانایی شناخت بهتر خود را دارند، در مواجهه با چالش های آموزشی، رویکردهای انعطاف پذیرتری اتخاذ کرده و قادرند احساسات خود را در مسیر رسیدن به اهداف تحصیلی مدیریت کنند. در این میان، یادگیری معنادار که با درک مفاهیم، تفکر انتقادی، مشارکت فعال و ارتباط دانش با تجربیات زیسته همراه است، به شدت تحت تاثیر سلامت هیجانی و توانمندی های خودشناختی فرد قرار دارد.

کلیدواژه ها:

شناخت خود ، تنظیم هیجانی ، یادگیری ، معنادار ، دانش آموزان