تاثیر آموزش مبتنی بر مهارت های زندگی بر اصلاح راهبردهای ناکارآمد یادگیری در دانش آموزان با نیازهای ویژه

آموزش مهارت های زندگی به عنوان یکی از اجزای مهم در فرآیند تربیتی، به ویژه برای دانش آموزان با نیازهای ویژه تربیتی، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این مهارت ها، شامل مجموعه ای از توانمندی ها هستند که فرد را قادر می سازند تا با استفاده از آن ها به طور موثر در شرایط مختلف اجتماعی، عاطفی و تحصیلی زندگی خود عمل کند. در دنیای امروز که با چالش های مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی روبه رو هستیم، تقویت این مهارت ها می تواند به عنوان ابزاری کارآمد برای ارتقاء کیفیت یادگیری و بهبود رفتار اجتماعی و عاطفی دانش آموزان در نظر گرفته شود. آموزش مهارت های زندگی می تواند تاثیر قابل توجهی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی، کاهش اضطراب و تنش های تحصیلی، و بهبود مهارت های فراشناختی دانش آموزان با نیازهای ویژه تربیتی داشته باشد. دانش آموزانی که مهارت های زندگی را فرا می گیرند، قادر خواهند بود تا به طور موثری با مشکلات خود در محیط های مختلف، از جمله در مدرسه و خانه، برخورد کنند و راه حل های مناسبی برای چالش ها و مسائل خود پیدا نمایند. معلمان می توانند با استفاده از این روش ها، محیطی مناسب برای یادگیری مهارت های زندگی فراهم آورده و دانش آموزان را در به کارگیری آن ها در موقعیت های واقعی زندگی یاری رسانند. همچنین، توجه به نیازهای خاص دانش آموزان با نیازهای ویژه تربیتی در طراحی این برنامه ها بسیار ضروری است. آموزش مهارت های زندگی به عنوان ابزاری برای بهبود یادگیری و رفتار اجتماعی و عاطفی، در نظام های آموزشی و به ویژه در مدارس با دانش آموزان با نیازهای ویژه تربیتی باید به طور جدی مدنظر قرار گیرد. این رویکرد می تواند به ارتقاء توانمندی های شناختی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان کمک کرده و زمینه ساز تحولی مثبت در فرآیند یادگیری و توسعه فردی آن ها باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مهارت های زندگی ، اصلاح ، راهبرد ناکارآمد ، یادگیری ، دانش آموزان ، نیازهای ویژه