بررسی کیفی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی در بستر دیجیتال و حضوری در ارتقاء تاب آوری دانش آموزان

مهارت های زندگی به عنوان مجموعه ای از توانایی های شناختی، اجتماعی، عاطفی و عملی به دانش آموزان کمک می کند تا با چالش ها و مشکلات زندگی روزمره مواجه شوند و به طور موثر با آن ها مقابله کنند. تاب آوری به عنوان توانایی فرد برای مقابله با استرس ها و چالش های زندگی و بازگشت به وضعیت قبلی یا حتی بهتر از قبل، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا، آموزش مهارت های زندگی می تواند نقشی کلیدی در تقویت تاب آوری دانش آموزان ایفا کند. آموزش مهارت های زندگی در هر دو بستر حضوری و دیجیتال می تواند به افزایش تاب آوری دانش آموزان کمک کند، اما هر کدام مزایا و محدودیت های خاص خود را دارند. در آموزش حضوری، تعاملات چهره به چهره و ارتباط مستقیم با معلمان و همکلاسی ها به دانش آموزان این فرصت را می دهد که مهارت ها را به طور عمیق تری درک کنند و در محیطی حمایتی و اجتماعی یاد بگیرند. در مقابل، آموزش دیجیتال با فراهم آوردن دسترسی سریع و انعطاف پذیر به منابع آموزشی و امکان یادگیری در هر زمان و مکانی، به دانش آموزان این امکان را می دهد که در سرعت خود و متناسب با نیازهای شخصی خود آموزش ببینند.مفاهیم آموزشی در فضای دیجیتال می توانند از طریق ویدیوها، پادکست ها، مقالات آموزشی و منابع دیگر به طور گسترده ای به دانش آموزان ارائه شوند و به ویژه برای آن هایی که در شرایط خاص مانند فاصله گذاری اجتماعی یا عدم دسترسی به کلاس های حضوری قرار دارند، مفید واقع می شود. اما با وجود مزایای فراوان فضای مجازی، این روش نیازمند نظارت دقیق و راهنمایی صحیح برای استفاده بهینه از منابع دیجیتال است. عدم مدیریت صحیح و دسترسی به اطلاعات نادرست می تواند مشکلاتی را برای دانش آموزان ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مهارت های زندگی ، دیجیتال ، حضوری ، تاب آوری ، دانش آموزان