آموزش و پرورش ایران در افق ۲۰۵۰: چالش ها و فرصت ها

آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی، نقشی اساسی در توسعه پایدار کشورها ایفا می کند. در افق ۲۰۵۰، نظام آموزشی ایران با چالش ها و فرصت های متعددی مواجه خواهد شد. از جمله چالش های کلیدی می توان به تاثیر فناوری های نوین، تغییرات جمعیتی، کمبود منابع مالی، نیاز به بازنگری در محتوای آموزشی و تربیت معلمان متناسب با نیازهای آینده اشاره کرد. در مقابل، گسترش یادگیری دیجیتال، توسعه هوش مصنوعی در آموزش، افزایش سرمایه گذاری در پژوهش های آموزشی، و بهبود تعاملات بین المللی فرصت هایی برای تحول مثبت این نظام فراهم می آورد. این مقاله با بررسی اسناد بالادستی، تحلیل روندهای جهانی، و مطالعه تطبیقی نظام های آموزشی موفق، به ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت آموزش و پرورش ایران در افق ۲۰۵۰ می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که برای دستیابی به یک نظام آموزشی کارآمد و پایدار، اتخاذ سیاست های نوآورانه، توسعه آموزش ترکیبی، سرمایه گذاری در مهارت آموزی، و ارتقای جایگاه معلمان از طریق برنامه های توانمندسازی ضروری است. در نهایت، گذار از شیوه های سنتی به رویکردهای نوین آموزشی، همراه با استفاده از فناوری های نوظهور، می تواند نظام آموزشی ایران را در مسیر توسعه ای پایدار و پویا قرار دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، آینده پژوهی ، فناوری های نوین ، توسعه پایدار ، یادگیری دیجیتال ، ایران ۲۰۵۰