نقش فناوری های آموزشی در توان بخشی تحصیلی دانش آموزان با اختلالات یادگیری

هدف از این مقاله مروری، بررسی نقش فناوری های آموزشی در توان بخشی تحصیلی دانش آموزان با اختلالات یادگیری است. اختلالات یادگیری مجموعه ای از مشکلات رشدی است که بر توانایی فرد در کسب، پردازش، و استفاده از اطلاعات تاثیر می گذارد و می تواند چالش های قابل توجهی در محیط آموزشی ایجاد کند (کورتلیا و هوروویتز، ۲۰۱۴). این اختلالات طیف وسیعی از مشکلات را در بر می گیرد، از جمله نارساخوانی (اختلال در خواندن)، نارسانویسی (اختلال در نوشتن)، و نارساحسابی (اختلال در ریاضیات)، که هر یک نیاز به رویکردهای حمایتی خاصی دارند. در سال های اخیر، با پیشرفت های چشمگیر در حوزه فناوری، ابزارهای نوآورانه ای ظهور کرده اند که پتانسیل بالایی در بهبود فرآیندهای یادگیری برای این دانش آموزان دارند. این فناوری ها می توانند شامل نرم افزارهای تطبیقی، برنامه های آموزشی مبتنی بر بازی، ابزارهای تبدیل متن به گفتار، و سامانه های یادگیری آنلاین باشند. استفاده از این ابزارها می تواند به کاهش موانع یادگیری، افزایش دسترسی به محتوای آموزشی، و ارائه بازخورد فوری و شخصی سازی شده کمک کند. علاوه بر این، فناوری های آموزشی می توانند محیطی تعاملی و جذاب برای یادگیری فراهم کنند که به نوبه خود انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش می دهد. این مقاله به بررسی چگونگی استفاده از این فناوری ها برای رفع نیازهای خاص دانش آموزان با اختلالات یادگیری، از جمله تقویت مهارت های پایه، جبران نقاط ضعف، و تسهیل استقلال آموزشی، می پردازد. همچنین، به اهمیت آموزش معلمان و والدین در استفاده صحیح از این ابزارها برای حداکثر بهره وری تاکید می شود. نتایج نشان می دهد که فناوری های آموزشی می توانند به طور موثری به توان بخشی تحصیلی دانش آموزان با اختلالات یادگیری کمک کنند و مسیرهای جدیدی را برای یادگیری فراگیر و شخصی سازی شده باز کنند. این رویکرد نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک می کند، بلکه خودباوری و استقلال آن ها را نیز تقویت می نماید.

کلیدواژه ها:

فناوری های آموزشی ، اختلالات یادگیری ، توان بخشی تحصیلی ، یادگیری تطبیقی ، آموزش فراگیر