یادگیری معکوس و تغییر نقش آموزگار در کلاس نوین

تحولات اخیر در فناوری و شیوه های آموزش، زمینه ساز شکل گیری رویکردهای نوینی همچون یادگیری معکوس شده اند. در این مقاله، به بررسی این الگوی آموزشی و تاثیر آن بر دگرگونی نقش آموزگار در کلاس های نوین پرداخته شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر بررسی منابع معتبر علمی و مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد که یادگیری معکوس با واگذاری بخشی از فرآیند آموزش به بیرون از کلاس و تمرکز بر فعالیت های تعاملی درون کلاس، نقش سنتی معلم را از انتقال دهنده صرف دانش به راهبر، تسهیل گر و طراح یادگیری تغییر می دهد. این تحول، زمینه ساز رشد مهارت های یادگیرندگان در زمینه خودتنظیمی، مسئولیت پذیری و تفکر انتقادی شده و باعث افزایش مشارکت فعال آن ها در فرآیند یادگیری می گردد. همچنین، این روش با بهره گیری از فناوری های نوین، فرصت های بیشتری برای آموزش فردی سازی شده و حمایت از تفاوت های فردی فراهم می آورد. با این حال، چالش هایی چون نیاز به آموزش معلمان، تغییر نگرش ها و دسترسی به زیرساخت های فناورانه از موانع اجرایی این رویکرد به شمار می آیند. در پایان، راهکارهایی برای به کارگیری موثر یادگیری معکوس در کلاس های امروزی پیشنهاد گردیده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، نقش معلم ، آموزش نوین ، فناوری آموزشی ، کلاس معکوس ، یادگیری فعال