اثربخشی معنویتدرمانی مبتنی بر شعر ایرانی بر کاهش رفتارهای پرخطر در دانشآموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی مبتنی بر شعر ایرانی بر کاهش رفتارهای پرخطر در میان دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر مشهد است. رفتارهای پرخطر در دوران نوجوانی، از جمله مصرف مواد، فرار از مدرسه، خشونت، و روابط ناسالم، تهدیدی جدی برای سلامت جسمی و روانی نوجوانان به شمار می آید. با توجه به تاثیر فرهنگ و معنویت در ارتقای تاب آوری و خودکنترلی، این پژوهش به بررسی مداخله ای فرهنگی بر پایه ی مفاهیم اخلاقی و معنوی اشعار فارسی پرداخته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 30 دانش آموز به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش معنویت درمانی مبتنی بر شعر ایرانی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه رفتارهای پرخطر نوجوانان (YRBS) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس انجام گرفت. یافته ها نشان داد که معنویت درمانی مبتنی بر شعر ایرانی به طور معناداری منجر به کاهش رفتارهای پرخطر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید (p<0.05). این نتایج تایید می کند که بهره گیری از آموزه های ادبی و معنوی بومی می تواند به عنوان روشی موثر در پیشگیری از آسیب های اجتماعی نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معنویتدرمانی ، رفتارهای پرخطر ، نوجوانان ، شعر عرفانی ، سلامت روان