جایگاه حسن نیت در اجرای تعهدات بین المللی با تاکید بر برجام

چکیده موضوعی که این پژوهش به بررسی آن می پردازد، تبیین جایگاه حسن نیت در اجرای تعهدات بین المللی با تاکید بر(برجام) است تا بتواند سهمی در افزایش دانش های بنیادین در این حوزه داشته باشد. این پژوهش از نوع بنیادی- کاربردی و روش مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع (اسنادی) است. هر یک از فرضیه ها و پاسخگویی به سئوال-های پژوهش از لحاظ مبانی نظری و همسویی با نتایج پژوهش های قبلی مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج تحلیلی پژوهش حاضر مشخص می شود که با توجه به ویژگی های خاص برجام نظیر پیچیده و بهم پیوسته بودن تعهدات آن، حسن نیت اهمیت ویژه ای در اجرای تعهدات آن دارد. حسن نیت در مفهوم توجه به حقوق و منافع دیگران امروزه یکی از موضوعاتی است که به مرور جایگاه مطلوب خود را در نظام های حقوقی پیدا کرده است. شواهد متعددی از این مولفه در برجام وجود دارد. برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) تعهدات سیاسی بین ایران و 1+ 5 و اتحادنه اروپا را نشان می دهد. به عبارتی تاکید طرف های امضا کننده این سند بین المللی بر عنصرتعهد از شاخص های پر اهمیت برجام می باشد. داشتن اصل حسن نیت به عنوان ضمانت اجراء این شرایط در اجراء سند برجام، زمینه این نوع تعهد به همکاری و مشارکت را مابین طرفین قرارداد فراهم می آورد. براساس این تعهد، منافع طرفین قرارداد ایجاب می نماید که با یکدیگر همکاری نمایند و تعهدی متقابل به همکاری، همیاری و اطلاع رسانی به طرف مقابل خود را پایه ریزی و ایفا نمایند. تا کشورها نتوانند با مسائل حاشیه ای موضوع اصل برجام (قبول صلح آمیز بودن توان هسته ای و رفع تحریم ها) را نادیده بگیرند. اما عدم اصل حسن نیت و پای بندی کامل در اجرای صحیح تعهدات می تواند بر پای بندی سایر طرف های تعهد اثرگذار باشد. در نهایت، پیشنهادهای عملی و پیشنهادهایی برای پژوهش های آتی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

برجام ، حسن نیت ، تعهدات حقوقی بین المللی