بررسی سیر تحول اهداف درسی در آموزش و پرورش ایران

برنامه ریزی درسی به عنوان یکی از ارکان بنیادین نظام آموزشی، نقشی اساسی در تعیین مسیر یاددهی-یادگیری، شکل دهی به شخصیت فراگیران، و تحقق اهداف آموزشی و پرورشی ایفا می کند. پژوهش های متعددی در سال های اخیر در زمینه تاثیر برنامه ریزی درسی بر فرایندهای تربیتی و کیفیت آموزشی انجام گرفته که حاکی از جایگاه مهم این عنصر در سیاست گذاری های کلان آموزش و پرورش است. تحلیل این مطالعات نشان می دهد که برنامه ریزی درسی زمانی اثربخش خواهد بود که مبتنی بر رویکردهای نوین تربیتی، نیازهای روز جامعه، و توانمندی های معلمان طراحی شود و در عین حال به مولفه هایی چون فناوری آموزشی، عدالت تربیتی، ارزشیابی دقیق و متنوع، و هماهنگی درون سازمانی نیز توجه داشته باشد. یافته های حاصل از بررسی منابع بیانگر آن است که هماهنگی میان اهداف آموزشی، محتوای دروس، روش های تدریس، و ابزارهای ارزشیابی موجب ارتقای کیفیت آموزشی، افزایش انگیزه یادگیری در دانش آموزان، و تسهیل در تحقق اهداف سند تحول بنیادین می شود. در عین حال، نقش معلمان در اجرای موفق برنامه ریزی درسی، با توجه به توانمندی های حرفه ای، آشنایی با اصول برنامه ریزی و مدیریت کلاس، بسیار پررنگ ارزیابی شده است. همچنین در برخی مطالعات به اهمیت برنامه درسی پنهان، تاثیر محیط آموزشی، و الزامات فرهنگی-اجتماعی نیز اشاره شده است. از این رو، بازنگری مستمر و علمی در ساختار برنامه ریزی درسی با نگاه آینده نگر و تحول خواه، ضرورتی اجتناب ناپذیر برای پیشبرد نظام آموزشی کشور به سوی توسعه پایدار است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، اهداف آموزشی ، سند تحول بنیادین ، کیفیت آموز