بررسی نگرش معلمان نسبت به آموزش دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نگرش معلمان نسبت به آموزش دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در مدارس عادی است. با توجه به نقش کلیدی معلمان در موفقیت فرایند آموزش فراگیر، نگرش آنان نسبت به دانش آموزان با نیازهای ویژه می تواند تاثیر بسزایی بر کیفیت یادگیری و تعاملات آموزشی داشته باشد. این پژوهش با رویکرد توصیفی–تحلیلی انجام شده و جامعه آماری آن را معلمان مدارس ابتدایی تشکیل می دهند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ای محقق ساخته بوده که روایی و پایایی آن پیش از اجرا تایید شده است. یافته ها نشان می دهد که میزان نگرش مثبت معلمان نسبت به آموزش دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تحت تاثیر عواملی نظیر سابقه خدمت، میزان آشنایی با اختلالات یادگیری، گذراندن دوره های آموزشی مرتبط و تجربه قبلی در تدریس به این دانش آموزان قرار دارد. همچنین نتایج حاکی از آن است که معلمانی که آموزش های تخصصی بیشتری در این زمینه دریافت کرده اند، نگرش مثبت تری نسبت به توانایی ها و قابلیت های این دانش آموزان دارند. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که آموزش معلمان و فراهم سازی حمایت های آموزشی لازم، نقش موثری در ارتقاء نگرش آنان و در نتیجه بهبود کیفیت آموزش دانش آموزان با اختلال یادگیری ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ، نگرش معلمان ، آموزش فراگیر ، آموزش ویژه ، مدارس ابتدایی ، توان بخشی آموزشی