کاربرد رویکرد یادگیری مبتنی بر مسئله در ارتقای نظام آموزشی مدارس

هدف از این مقاله مروری، بررسی و تحلیل جامع کاربرد رویکرد یادگیری مبتنی بر مسئله در ارتقای کیفیت نظام آموزشی مدارس است. یادگیری مبتنی بر مسئله به عنوان یک روش آموزشی دانش آموزمحور، بر درگیر کردن فعال دانش آموزان با مسائل پیچیده و واقعی تاکید دارد و آن ها را تشویق می کند تا از طریق کاوش، تحقیق، و همکاری، به راه حل های مناسب دست یابند. این رویکرد فراتر از انتقال صرف دانش، به دنبال توسعه مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله، همکاری، و خودراهبری است که از جمله مهارت های ضروری برای موفقیت در قرن بیست ویکم محسوب می شوند. در این پژوهش، مزایای متعدد یادگیری مبتنی بر مسئله از جمله افزایش انگیزه، تعمیق یادگیری، بهبود مهارت های تفکر سطح بالا، و تقویت خودکارآمدی دانش آموزان مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین، چالش های احتمالی در پیاده سازی این رویکرد، از جمله نیاز به تغییر در نقش معلم، طراحی مناسب مسائل، و ارزیابی اثربخش مورد توجه قرار خواهند گرفت. این مقاله با ارائه یک چارچوب نظری و عملی، راهکارهایی برای تلفیق موثر یادگیری مبتنی بر مسئله در برنامه های درسی مدارس و تربیت معلمان برای به کارگیری این رویکرد ارائه می دهد. نتایج حاصل از این مرور نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر مسئله پتانسیل بالایی برای ایجاد تحول در شیوه های تدریس و یادگیری دارد و می تواند به تربیت نسلی از دانش آموزان خلاق، متفکر و توانمند در حل مسائل واقعی کمک کند. این رویکرد با توجه به ماهیت فعال و چالش برانگیز خود، می تواند پلی میان دانش نظری و کاربرد عملی آن در زندگی واقعی ایجاد کند و دانش آموزان را برای مواجهه با چالش های پیچیده آینده آماده سازد. در نهایت، این مقاله بر اهمیت همسوسازی سیاست گذاری های آموزشی با اصول یادگیری مبتنی بر مسئله برای ایجاد یک نظام آموزشی پویا و کارآمد تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر مسئله ، نظام آموزشی ، حل مسئله ، تفکر انتقادی ، آموزش دانش آموزمحور.