تاثیر فرهنگ پژوهشگری در تربیت معلمان آینده

در دنیای امروز، نقش معلمان صرفا انتقال دانش نیست، بلکه آنان باید به عنوان پژوهشگران فعال در فرایند یاددهی-یادگیری ایفای نقش کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فرهنگ پژوهشگری در تربیت معلمان آینده انجام شده است. روش تحقیق کیفی و مبتنی بر تحلیل محتوا بود و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با استادان دانشگاه، معلمان باسابقه و دانشجویان تربیت معلم گردآوری شد. نتایج نشان داد که نهادینه سازی فرهنگ پژوهشگری می تواند به شکل چشمگیری تفکر انتقادی، خلاقیت، مهارت های حل مسئله و خودکارآمدی حرفه ای معلمان آینده را ارتقا دهد. علاوه بر این، فرهنگ پژوهشگری باعث می شود معلمان نسبت به تغییرات آموزشی انعطاف پذیرتر بوده و نقش فعالتری در توسعه برنامه های درسی ایفا کنند. یافته ها حاکی از آن است که ایجاد بسترهای حمایتی همچون کارگاه های پژوهشی، فراهم آوری منابع تحقیقاتی، تشویق به انتشار نتایج پژوهش ها و گنجاندن پروژه های پژوهشی در برنامه های درسی، از عوامل کلیدی در ترویج فرهنگ پژوهشگری است. همچنین، نگرش مثبت استادان و مربیان آموزشی نسبت به پژوهش، الگویی موثر برای دانشجومعلمان فراهم می کند و انگیزه آنان برای مشارکت در فعالیت های پژوهشی را افزایش می دهد. در پایان، پژوهش تاکید می کند که برای تحقق تربیت معلمان پژوهشگر، لازم است سیاستگذاری های آموزشی به سوی تقویت مهارت های پژوهشی و بازنگری در شیوه های ارزشیابی عملکرد معلمان آینده هدایت شود. توسعه فرهنگ پژوهشگری نه تنها کیفیت آموزش و یادگیری را ارتقا می بخشد، بلکه زمینه ساز پرورش معلمانی خلاق، پویا و پاسخگو به نیازهای جامعه آینده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ پژوهشگری ، تربیت معلم ، معلمان آینده ، خودکارآمدی حرفه ای ، آموزش پژوهش محور ، تفکر انتقادی