تحلیل راهبردی نقش هوش مصنوعی در پیشبرد سیاست های آموزش و پرورش

در دهه های اخیر، هوش مصنوعی (AI) به عنوان یکی از پیشران های اصلی تحولات فناورانه در حوزه های مختلف از جمله آموزش و پرورش شناخته شده است. بهره گیری از ظرفیت های گسترده هوش مصنوعی در سیستم های آموزشی، امکان بهبود برنامه ریزی آموزشی، بهینه سازی تخصیص منابع، و شخصی سازی مسیر یادگیری برای دانش آموزان را فراهم آورده است. هدف اصلی این مقاله، تحلیل راهبردی تاثیر هوش مصنوعی بر سیاست گذاری های آموزشی و بررسی چالش ها و فرصت های ناشی از آن در نظام های آموزش و پرورش است. در این راستا، ابتدا مفاهیم بنیادی مرتبط با هوش مصنوعی و سیاست گذاری آموزشی مورد بررسی قرار گرفته و سپس کاربردهای کلیدی هوش مصنوعی در فرآیندهای سیاست گذاری، از جمله جمع آوری داده، تحلیل اطلاعات، پیش بینی روندها و تصمیم سازی بررسی می گردد. همچنین، چالش هایی همچون مسائل اخلاقی، حفظ حریم خصوصی، عدالت آموزشی و ریسک های اتکای بیش از حد به الگوریتم ها مورد تحلیل قرار می گیرند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که یکپارچه سازی هوش مصنوعی در چارچوب سیاست گذاری آموزشی، نیازمند طراحی نظام مند، نظارت هوشمند، و رویکردی تعاملی میان نهادهای فناورانه و آموزشی است. این مقاله با ارائه یک مدل تحلیلی پیشنهادی، تلاش می کند راهکارهایی برای ارتقای بهره وری سیاست های آموزشی از طریق استفاده هدفمند از هوش مصنوعی پیشنهاد دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، سیاست گذاری آموزشی ، تحلیل داده ، آموزش شخصی سازی شده ، عدالت آموزشی