تحلیل اثرات جاذبه های گردشگری شهری بر اوقات فراغت شهروندان (مطالعه موردی: شهر خرم آباد)

شرایط جدید اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، اوقات ­فراغت را به­عنوان یکی از محورهای مهم زندگی مطرح کرده است. گذران اوقات ­فراغت، یکی از مهم ترین حوزه ­های عملکردی در شهرها محسوب می ­شود که در برگیرنده مجموعه فعالیت­هایی است که شخص به میل خود برای استراحت، تفریح، گسترش اطلاعات و آموزش شخصی یا مشارکت آزادانه در زمان فراغت انجام می­ دهد. این فضاها، در تعادل روحی شهروندان بسیار حائز اهمیت می­باشند؛ در نتیجه کارآمدی و بازدهی روحی شهروندان ارتباط مستقیمی با میزان کارآمدی مجموعه عملکردی این فضاها دارد. هدف از نگارش این پژوهش، تحلیل اثرات جاذبه ­های گردشگری شهری بر اوقات ­فراغت شهروندان در شهر خرم­ آباد است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که بین اوقات­ فراغت، زیرساخت­های شهری، جاذبه فرهنگی- اجتماعی، جاذبه­های تاریخی و طبیعی رابطه مستقیم و معناداری می­باشد؛ بدین ­ترتیب رابطه اوقات­ فراغت با دیگر شاخص­ها (جاذبه ­های طبیعی، جاذبه ­های فرهنگی- اجتماعی، جاذبه­ های تاریخی و زیرساخت­های شهری)، طبق رگرسیون چندمتغیره ۶۱۰/۰، ۰۸۸/۰، ۱۰۳/۰ و ۴۸۸/۰ است؛ از ­این ­رو بیش­ترین ضریب همبستگی بین اوقات­فراغت و جاذبه های طبیعی حاصل شد. هم­چنین با استفاده از روش اسپیرمن بین اوقات ­فراغت و زیرساخت­های شهری همبستگی مثبت و معناداری با ضریب ۵۵۶/۰ و با سطح اطمینان ۹۹/۰ وجود دارد؛ یعنی هرچه زیرساخت­ها بهتر باشد میزان رضایت­مندی خانواده از گذراندن اوقات ­فراغت در سطح شهر بیش­تر خواهد بود. از این رو بیش­ترین ضریب همبستگی در روش اسپیرمن بین اوقات­ فراغت و زیرساخت­های شهری حاصل شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، جاذبه های گردشگری ، اوقات فراغت ، شهر خرم آباد