ساختارهای واسط و مقاومت در برابر بحران معنای زندگی جوامع مدرن

همواره مدرنیت با تمجیدها و سوگواری هایی همراه بوده است. مدرنیت مانند هر پدیده اجتماعی دیگر وجه دوگانه ای دارد: آن هایی که زندگی انسان را بهبود بخشیده اند و آن هایی که زندگی انسان را دچار دشواری کرده اند. از سویه های تاریک جوامع مدرن می توان بحران معنا و در راس آن بحران معنای زندگی را دانست. در دوره مدرن، کلیت جهت گیری زندگی انسان دچار بحران شده است، و این در میان گستره ای از نظریه پردازان از امیل دورکیم تا مانوئل کاستلز مورد توافق است. در مقاله پیش رو، فرضیه جامعه شناسانه پیتر برگر برای مقابله با بحران معنای زندگی مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین تحول دیدگاه او مورد توجه واقع شده است. در تحقیق پیش رو از نوعی تفسیرگرایی پیروی شد که از روش جان پلامناتز الهام می گیرد. بر مبنای این روش به کاوش در تلقی برگر از «ساختارهای واسط» به مثابه مجموعه نهادهای واسط، به عنوان راه حلی برای بحران معنای زندگی پرداخته ایم و دریافته ایم که دیدگاه او متحمل تغییراتی شده است؛ مع الوصف، استدلال کرده ایم که دیدگاه او یک راهکار حداقلی بوده و از جهتی تعمیم پذیر و از جهت دیگر تابعی از مرز و بوم های مختلف است.

کلیدواژه ها:

جوامع مدرن ، معنای زندگی ، بحران معنا ، ساختارهای واسط ، پیتر برگر ، تفسیر ، جان پلامناتز.