روش های نوین تدریس در آموزش ابتدایی: مروری نظام مند بر رویکردهای موثر و کاربردی

چکیده پژوهش حاضر با هدف مرور نظام مند روش های تدریس در دوره ابتدایی انجام شده است. آموزش ابتدایی به عنوان زیربنای تحصیل و پرورش مهارت های پایه، نیازمند بهره گیری از روش های تدریس مناسب و اثربخش است. این مقاله ضمن بررسی سیر تاریخی روش های تدریس در آموزش ابتدایی، به تحلیل رویکردهای سنتی و نوین پرداخته و تاثیر هر یک را بر یادگیری، انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار داده است. در این پژوهش مروری، از طریق جستجوی نظام مند در پایگاه های معتبر علمی، ۲۵ مقاله پژوهشی و ۱۰ کتاب مرجع در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۳ مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که روش های فعال و مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه، آموزش تلفیقی (حضوری-مجازی)، و آموزش مبتنی بر بازی در مقایسه با روش های سنتی، اثربخشی بیشتری در افزایش عملکرد تحصیلی، خلاقیت و مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان دارند. همچنین، تطبیق روش های تدریس با تفاوت های فردی و سبک های یادگیری از عوامل کلیدی موفقیت در آموزش ابتدایی محسوب می شود. این مقاله با ارائه چارچوبی جامع برای انتخاب و به کارگیری روش های مناسب تدریس در دوره ابتدایی، پیشنهادهایی کاربردی برای معلمان، برنامه ریزان درسی و سیاست گذاران آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس ، آموزش ابتدایی ، یادگیری فعال ، تفاوت های فردی ، پیشرفت تحصیلی