مروری بر رابطه سبک های دلبستگی و سلامت روان با بررسی نظریه ها و چالش های روش شناختی

سبک های دلبستگی به عنوان الگوهای پایدار روابط عاطفی، نقشی کلیدی در سلامت روان افراد ایفا می کنند. این مقاله با هدف بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و سلامت روان، بر پایه نظریه های مطرح شده در حوزه روانشناسی تحولی و بالینی، به تحلیل تاثیر الگوهای اولیه ارتباطی در طول عمر یک فرد می پردازد. در این تحقیق با استفاده از روش مرور نظری، مبانی شکل گیری دلبستگی بر اساس دیدگاه های روان تحلیلی، یادگیری، شناختی و به ویژه نظریه کردارشناسی جان بالبی و دسته بندی سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی، مقاوم و آشفته-سردرگم (اینزورث) بررسی شده است. یافته ها نشان می دهند که دلبستگی ایمن به عنوان نقطه اتکایی برای کاوش محیط، با ویژگی هایی مانند اعتمادبه نفس، مدیریت هیجانات سازنده، و شکل گیری هویت موفق مرتبط است. در مقابل، سبک های ناایمن (اجتنابی، مقاوم، آشفته) با افزایش آسیب پذیری نسبت به اختلالاتی نظیر اضطراب، افسردگی، رفتارهای پرخطر و نارسایی در روابط بین فردی همراهند. نتایج این مطالعه بر اهمیت کیفیت روابط اولیه در کودکی به عنوان عاملی پیشگیرانه در بروز مشکلات روانی تاکید می کند و لزوم توجه به مداخلات زودهنگام برای تقویت دلبستگی ایمن در خانواده ها و نظام های مراقبتی را خاطرنشان می سازد. این پژوهش همچنین شکاف های پژوهشی موجود، از جمله نیاز به مطالعات طولی و بین فرهنگی در این حوزه، را شناسایی کرده و راهکارهایی برای بهبود سلامت روانی نسل های آینده ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، سلامت روان ، دلبستگی ایمن ، دلبستگی نا ایمن