جایگاه درمان شناختی-رفتاری در درمان اختلالات روانشناختی

درمان شناختی-رفتاری (CBT) یکی از رویکردهای موثر در درمان اختلالات روان شناختی است که به طور خاص بر ارتباط بین افکار، احساسات و رفتارها تمرکز دارد. این درمان با هدف اصلاح الگوهای تفکری نادرست و تحریف شده، به کاهش علائم اضطراب، افسردگی و دیگر اختلالات روانی کمک می کند. CBT، که ابتدا توسط آرون بک و آلبرت الیس توسعه یافت، به عنوان یک روش ساختارمند و هدفمند شناخته می شود و از تکنیک هایی چون بازسازی شناختی و مواجهه درمانی بهره می برد. تحقیقات متعددی اثربخشی CBT را در درمان اختلالات اضطرابی، افسردگی و اختلالات رفتاری تایید کرده اند. به ویژه در دوران پاندمی کرونا، گسترش CBT به بسترهای دیجیتال، امکانات جدیدی برای دسترسی به این درمان فراهم کرده است. همچنین، مداخلات خانواده محور نشان داده اند که مشارکت والدین در فرآیند درمان می تواند نتایج مثبت بیشتری به همراه داشته باشد. با این حال، CBT با چالش هایی نیز روبرو است، از جمله نیاز به تطبیق با ویژگی های فردی بیماران و فرهنگ های مختلف. بنابراین، پژوهش های بیشتری برای بررسی ترکیب CBT با رویکردهای درمانی دیگر و بهینه سازی نتایج درمانی مورد نیاز است. این رویکرد به ویژه در درمان اختلالات کودکان و نوجوانان نیز موثر بوده و تاثیرات مثبت آن بر کیفیت زندگی بیماران قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

CBT ، درمان شناختی-رفتاری ، افسردگی ، اختلالات