نقش فناوری های نوین در تحول آموزش و پرورش: مروری بر مطالعات اخیر

در عصر حاضر، فناوری های نوین به عنوان ابزاری قدرتمند برای تحول در آموزش و پرورش شناخته می شوند. این مقاله با استفاده از روش مرور سیستماتیک، تاثیر فناوری های نوین بر بهبود فرآیندهای آموزشی را بررسی می کند. در این راستا، پژوهش های معتبر داخلی و خارجی مرتبط با نقش ابزارهایی مانند آموزش آنلاین، واقعیت مجازی، هوش مصنوعی و پلتفرم های دیجیتال در سیستم های آموزشی مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق شامل تحلیل کیفی مقالات منتشرشده طی دهه اخیر (۲۰۱۳-۲۰۲۳) در پایگاه های معتبر علمی مانند Scopus و Google Scholar است. در این بررسی، ۴۵ مقاله به عنوان نمونه نهایی انتخاب شده و با استفاده از چارچوب های تحلیلی به ارزیابی اثرات مثبت و چالش های استفاده از فناوری های نوین در آموزش پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد که فناوری های نوین با بهبود کیفیت آموزش، تسهیل دسترسی به منابع یادگیری، و افزایش تعاملات معلم و دانش آموز تاثیرات مثبتی داشته اند. همچنین، این فناوری ها به کاهش نابرابری های آموزشی، به ویژه در مناطق محروم، کمک کرده اند. با این حال، چالش هایی مانند کمبود زیرساخت های لازم، هزینه های بالای فناوری و مقاومت های فرهنگی مانع از بهره برداری کامل از این فناوری ها شده اند. نتیجه گیری حاکی از آن است که برای استفاده بهینه از فناوری های نوین، باید سرمایه گذاری بیشتری در زیرساخت های دیجیتال صورت گیرد و معلمان آموزش های لازم را دریافت کنند. همچنین، فرهنگ سازی در میان خانواده ها و جوامع محلی می تواند پذیرش فناوری را تسهیل کند. در نهایت، همکاری میان دولت ها، نهادهای آموزشی و بخش خصوصی ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، آموزش و پرورش ، تحول آموزشی ، یادگیری دیجیتال ، چالش های فناوری