تحلیل فرصت ها و چالش های آموزش ترکیبی (حضوری–مجازی) در ارتقاء کیفیت یادگیری پایدار

آموزش ترکیبی که تلفیقی از روش های آموزش حضوری و مجازی به شمار می رود، به عنوان یکی از نوآوری های مهم در حوزه آموزش و پرورش مطرح شده است و به دلیل انعطاف پذیری بالا و قابلیت تطبیق با نیازهای متنوع یادگیرندگان، توانسته است توجه گسترده ای را به خود جلب کند. این رویکرد آموزشی ضمن بهره گیری همزمان از مزایای فضای فیزیکی کلاس و امکانات گسترده فضای مجازی، فرصت های یادگیری فعال، مشارکتی و شخصی سازی شده را فراهم می آورد. هدف اصلی آموزش ترکیبی ارتقاء کیفیت یادگیری پایدار است که در آن یادگیرندگان نه تنها اطلاعات را دریافت می کنند بلکه مهارت های مهمی چون خودتنظیمی، تفکر انتقادی، و استفاده موثر از فناوری های نوین را نیز توسعه می دهند. فرصت های متعددی مانند افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان، توسعه مهارت های فناورانه، ارتقاء یادگیری خودتنظیمی، دسترسی برابر به منابع آموزشی و ایجاد بسترهای انعطاف پذیر برای یادگیری، از جمله نکات مثبت این روش هستند. همچنین نقش کلیدی معلم در محیط آموزش ترکیبی، به ویژه در زمینه تسهیل یادگیری، ایجاد تعاملات موثر و ارائه بازخورد مستمر، از اهمیت بالایی برخوردار است. در مقابل، چالش هایی همچون محدودیت های زیرساختی، نابرابری در دسترسی به فناوری، نیاز به آموزش مستمر معلمان و مشکلات مربوط به سنجش و ارزیابی دقیق یادگیری، موانعی هستند که باید مورد توجه قرار گیرند و راهکارهای موثری برای آن ها ارائه شود. با توجه به پیشرفت های فناوری و تغییرات سریع در نیازهای آموزشی جامعه، آینده آموزش ترکیبی نویدبخش تحولاتی بنیادین در نظام های آموزشی است که می تواند به توسعه یادگیری های مادام العمر و عدالت آموزشی کمک شایانی نماید. این رویکرد قادر است فرایند یادگیری را فعال تر، تعاملی تر و منطبق بر ویژگی های فردی هر یادگیرنده کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، حضوری ، مجازی ، یادگیری پایدار ، فرصت ، چالش