پیشرفت های نوین علمی در حوزه علوم تربیتی و تاثیر آن بر سیاست های آموزشی در مدارس

تحولات اخیر در علوم تربیتی، به ویژه در حوزه های روان شناسی شناختی، عصب پژوهی، فناوری آموزشی و نظریه های یادگیری، چشم انداز تازه ای را در سیاست گذاری آموزشی مدارس رقم زده است. این مقاله با هدف تحلیل نقش یافته های نوین علمی در شکل گیری و اصلاح سیاست های آموزشی در نظام مدرسه ای تدوین شده است. روش پژوهش، توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بوده و با بررسی تطبیقی دیدگاه ها و تجربه های ملی و بین المللی در این حوزه، به بررسی نحوه تاثیرگذاری علوم تربیتی جدید بر برنامه ریزی درسی، تربیت معلم، عدالت آموزشی، بهره گیری از فناوری های هوشمند و رویکردهای ارزیابی پرداخته است. نتایج نشان می دهد که استفاده از یافته های علمی نوین نه تنها موجب ارتقاء کیفیت تصمیم گیری های آموزشی می شود، بلکه می تواند به نوسازی ساختارهای آموزشی، پرورش معلمان پژوهش محور، بازتعریف زمان و محتوای یادگیری، و تحقق سیاست های عدالت محور بینجامد. همچنین، مقاله بر ضرورت ارتباط مستمر میان دانشگاه و نهادهای سیاست گذار تاکید دارد تا تصمیمات آموزشی بر پایه شواهد علمی و به دور از نگاه های سطحی اتخاذ شود.

کلیدواژه ها:

علوم تربیتی ، سیاست آموزشی ، یادگیری نوین ، عدالت آموزشی ، فناوری آموزشی ، برنامه ریزی درسی