تغییرات اقلیمی و شکل گیری سکونتگاه های دوم: بررسی تحولات سکونتی در ایران مرکزی

در سال های اخیر، تغییرات اقلیمی به عنوان یکی از چالش های محیط زیستی اصلی در ایران، تاثیرات قابل توجهی بر الگوهای مکانی سکونت گذاشته است. این پژوهش با هدف بررسی نقش تغییرات اقلیمی در شکل گیری و گسترش سکونتگاه های دوم در ایران مرکزی، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و تحلیل کیفی داده ها انجام شده است. نتایج نشان می دهد که افزایش دما، کاهش بارندگی، و افت منابع آب زیرزمینی در استان های مرکزی ایران (نظیر اصفهان، یزد، کرمان و شمال فارس) منجر به مهاجرت های فصلی و شکل گیری سکونتگاه های دوم در مناطق کوهستانی با اقلیم معتدل تر شده است. این سکونتگاه ها که عمدتا توسط طبقات متوسط و شهری احداث شده اند، ضمن داشتن جنبه های مثبت اقتصادی، پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی قابل توجهی نیز به همراه دارند. پژوهش حاضر بر لزوم سیاست گذاری فضایی برای مدیریت این نوع سکونت تاکید دارد تا از گسترش ناپایدار آن جلوگیری شود.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، سکونتگاه دوم ، مهاجرت اقلیمی ، ایران مرکزی ، توسعه فضایی ، خشکسالی ، پایداری محیطی