بررسی کارآمدی آموزش های محیط محور در کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

آسیب های اجتماعی در میان دانش آموزان ابتدایی، پدیده ای پیچیده و چندوجهی است که می تواند پیامدهای نامطلوبی بر رشد تحصیلی، روانی و اجتماعی آنان داشته باشد. این آسیب ها شامل طیف وسیعی از مشکلات رفتاری از جمله خشونت، پرخاشگری، عدم مهارت های اجتماعی مناسب، و مشکلات مربوط به سلامت روان می باشند. مدارس به عنوان محیط های آموزشی و پرورشی، نقش کلیدی در پیشگیری و کاهش این آسیب ها ایفا می کنند. آموزش های محیط محور، رویکردی نوین در حوزه تعلیم و تربیت است که با بهره گیری از ظرفیت های محیط اطراف دانش آموز، به دنبال ارتقاء مهارت ها و توانمندی های فردی و اجتماعی آنان است. این نوع آموزش ها بر تجارب عملی، یادگیری فعال و تعامل با محیط طبیعی و اجتماعی تمرکز دارند و می توانند به تقویت حس مسئولیت پذیری، همدلی، حل مسئله و مشارکت اجتماعی در دانش آموزان کمک کنند. هدف از این مقاله مروری، بررسی و تحلیل کارآمدی آموزش های محیط محور در کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی است. این پژوهش با بررسی مطالعات و تحقیقات پیشین، به تبیین چگونگی تاثیر این آموزش ها بر متغیرهایی نظیر کاهش خشونت، افزایش مهارت های اجتماعی، ارتقاء سلامت روان و تقویت روابط بین فردی می پردازد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که آموزش های محیط محور، با ایجاد فرصت هایی برای یادگیری تجربی و توسعه مهارت های زندگی، می توانند نقش موثری در پیشگیری و مداخله در آسیب های اجتماعی دانش آموزان داشته باشند. این رویکرد نه تنها به دانش آموزان کمک می کند تا خود را با چالش های اجتماعی سازگار کنند، بلکه محیطی امن تر و حمایت کننده تر را در مدارس فراهم می آورد. نتایج حاکی از آن است که اجرای برنامه های آموزش محیط محور مستلزم برنامه ریزی دقیق، مشارکت فعال معلمان و خانواده ها و بهره گیری از منابع محیطی متنوع است. این پژوهش بر اهمیت یکپارچه سازی آموزش های محیط محور در برنامه درسی مدارس ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط محور ، آسیب های اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، خشونت ، مهارت های اجتماعی