شهرداریها و تحقق حکمروایی خوب شهری با رویکرد پایداری اجتماعی

حکمرانی خوب مستلزم آن است که حکومت خود را با عاجل ترین و ثمربخش ترین وظایف محدود کند و فراتر از توانایی ها و منابع تجهیز شود. این یعنی همکاری نزدیک با جامعه مدنی در تمام شکل های آن، با گروه های محلی، با سازمان های غیر دولتی، با دسته های مذهبی، با فعالیت های موسوم به خودیاری و نیز با افرادی که خواهان بهبود تامین کالاهای جمعی هستند، یا می خواهند شبکه هایی میان افرادی که نیاز به کمک دارند و کسانی که مایل به یاری هستند. در زمان حاضر رویکرد حکمروایی خوب شهری به عنوان اثر بخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت پذیرفته شده است. بنابراین لازمه رفع ناپایداری توسعه شهری در کشورهای در حال توسعه رفع ناپایداری ها از بدنه نهادهای مدیریتی و برنامه ریزی شهری و کارآمد سازی، اثر پذیری و مسئولیت پذیری بیشتر در اداره امور شهری و تفویض وظایف، صلاحیتها و قدرت به حکومت های محلی و سایر ذی نفعان محلی است؛ که تمام اینها به شیوه جدیدی از اداره شهرها به نام حکمروایی خوب شهری دلالت دارد.

کلیدواژه ها:

جامعه مدنی ، شهری شدن