فناوری به مثابه فرصت: بازنگری در نقش های آموزشی در مدارس دوران دیجیتال

گسترش فناوری های نوین آموزشی، به ویژه در حوزه یادگیری دیجیتال، ساختار سنتی آموزش را با تغییرات بنیادین مواجه ساخته است. این تغییر نه تنها ابزارها و محیط یادگیری را دگرگون کرده، بلکه نقش های سنتی معلم و دانش آموز را نیز بازتعریف نموده است. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی، به بررسی تاثیر فناوری های نوین بر فرآیند تدریس و یادگیری در مدارس ابتدایی و متوسطه می پردازد. یافته ها نشان می دهد که ورود فناوری به کلاس های درس، موجب گسترش فرصت های یادگیری متنوع، افزایش تعامل معنادار، و تسهیل یادگیری شخصی سازی شده شده است. نقش معلم از منبع انحصاری دانش به تسهیل گر یادگیری فعال تغییر یافته و دانش آموز از شنونده منفعل به یادگیرنده مشارکت جو و خلاق تبدیل شده است. این مقاله همچنین به بررسی چالش های به کارگیری فناوری در مدارس، از جمله زیرساخت های فنی، شکاف دیجیتال و نیاز به توانمندسازی معلمان می پردازد و پیشنهادهایی برای استفاده اثربخش، بومی سازی شده و پایدار از فناوری های آموزشی در مدارس ایران ارائه می دهد.واژگان کلیدی: آموزش دیجیتال، نقش معلم، یادگیری فعال، فناوری آموزشی، مدرسه در عصر فناوری