درک تنوع ذهنی کودکان: راهبردهای برنامه ریزی درسی بر پایه سبک های یادگیری در آموزش ابتدایی

نظام های آموزشی موثر، آنهایی هستند که تفاوت های فردی دانش آموزان را نه به عنوان مانع، بلکه به مثابه فرصت برای یادگیری عمیق و معنادار در نظر می گیرند. سبک های یادگیری به عنوان یکی از شاخص ترین جلوه های تفاوت های شناختی و رفتاری، نقش بنیادینی در تعیین کیفیت آموزش و میزان مشارکت دانش آموزان در فرآیند یاددهی-یادگیری دارند. این مقاله با رویکرد تحلیلی، به بررسی چگونگی تاثیر سبک های یادگیری بر طراحی برنامه های درسی در دوره ابتدایی می پردازد و نشان می دهد که هماهنگی محتوای آموزشی، روش تدریس و ابزارهای یادگیری با سبک های غالب دانش آموزان می تواند موجب افزایش انگیزه، درگیری ذهنی، و بهبود عملکرد تحصیلی آنان شود. یافته ها بیانگر آن است که طراحی برنامه درسی مبتنی بر سبک های یادگیری، به ویژه در دوره حساس و زیربنایی ابتدایی، زمینه ساز شکل گیری تجربه ای معنادار از یادگیری، افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش احساس شکست در میان دانش آموزان است. در پایان، راهکارهایی برای معلمان و برنامه ریزان آموزشی جهت تلفیق تفاوت های فردی در فرآیند طراحی و اجرای برنامه های درسی ارائه شده است.واژگان کلیدی: تفاوت های فردی، سبک های یادگیری، برنامه ریزی درسی، آموزش ابتدایی، انگیزه یادگیری