سواد هیجانی؛ مهارتی فراموش شده در برنامه های درسی

در دنیای معاصر، که با پیچیدگی های فزاینده اجتماعی، روانی و فرهنگی مواجه ایم، نقش مهارت های غیرشناختی از جمله سواد هیجانی در تربیت انسان های متعادل و موفق، بیش از پیش اهمیت یافته است. سواد هیجانی به معنای توانایی شناسایی، درک، تنظیم و ابراز احساسات به شیوه ای سازگارانه است که موجب بهبود کیفیت روابط فردی و اجتماعی، افزایش تاب آوری روانی و ارتقای عملکرد تحصیلی و حرفه ای افراد می شود. با وجود این اهمیت، این مهارت ها به طور سیستماتیک در برنامه های درسی رسمی جایگاهی ندارند و در نتیجه، بسیاری از دانش آموزان از فرصت پرورش این ابعاد مهم شخصیتی محروم می مانند. این مقاله با مروری بر ادبیات نظری و پژوهشی، ضمن تبیین مفهوم سواد هیجانی و تاثیرات آن بر ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی، به تحلیل دلایل غفلت از این مهارت در ساختار آموزشی پرداخته و راهکارهایی برای ادغام موثر آن در نظام آموزشی ارائه می دهد. یافته ها حاکی از آن است که تقویت سواد هیجانی از طریق آموزش هدفمند و تلفیقی، می تواند نقشی تعیین کننده در بهبود سلامت روانی، کیفیت روابط انسانی و تحقق آموزش فراگیر و انسانی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

سواد هیجانی ، برنامه درسی ، مهارت های زندگی ، آموزش عاطفی ، سلامت روان ، آموزش و پرورش ، هوش هیجانی ، مهارت های اجتماعی ، تنظیم هیجانات.