بررسی رابطه سلامت روان معلمان با کیفیت تدریس

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سلامت روان معلمان و کیفیت تدریس آن ها انجام شده است. سلامت روان معلمان، به عنوان یکی از عوامل کلیدی در نظام آموزشی، نقش بسزایی در کارایی و اثربخشی فرآیند یاددهی-یادگیری ایفا می کند. کیفیت تدریس نیز مجموعه ای از شیوه ها، راهبردها و تعاملاتی است که معلم در کلاس درس به کار می گیرد و بر پیشرفت تحصیلی، انگیزه و رضایت دانش آموزان تاثیر مستقیم دارد. مطالعات متعدد نشان می دهند که وضعیت روانی معلمان می تواند بر جنبه های مختلف تدریس، از جمله مدیریت کلاس، طراحی آموزشی، تعامل با دانش آموزان و حتی محتوای ارائه شده، تاثیرگذار باشد. این تحقیق با استفاده از روش همبستگی به دنبال تبیین چگونگی ارتباط این دو متغیر است. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند پیامدهای مهمی برای سیاست گذاران آموزشی، مدیران مدارس و خود معلمان داشته باشد و راهکارهایی را برای بهبود سلامت روان معلمان و در نتیجه ارتقاء کیفیت آموزشی ارائه دهد. یافته های احتمالی این مطالعه نشان می دهد که عواملی نظیر استرس شغلی، فرسودگی شغلی، اضطراب و افسردگی در میان معلمان می تواند با کاهش کیفیت تعامل در کلاس، ناکارآمدی در مدیریت زمان و منابع، و کاهش انگیزه در ارائه محتوا مرتبط باشد. از سوی دیگر، سلامت روان مطلوب، شامل رضایت شغلی، تاب آوری و احساس شادکامی، می تواند به افزایش خلاقیت، بهبود روابط با دانش آموزان و ایجاد محیط یادگیری حمایتی و پویا منجر گردد. در مجموع، این پژوهش بر ضرورت توجه جدی به سلامت روان معلمان به عنوان یک عامل بنیادین در تضمین کیفیت نظام آموزشی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، معلمان ، کیفیت تدریس.