بررسی کاربرد الگوریتم های هوش مصنوعی در ارتقای نتایج تحصیلی مدارس با امکانات نامتوازن

در سال های اخیر، هوش مصنوعی به یکی از ابزارهای تحول آفرین در نظام های آموزشی تبدیل شده است. الگوریتم های یادگیری ماشین، تحلیل گرهای هوشمند داده، سامانه های توصیه گر آموزشی و ابزارهای تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی، قابلیت هایی را فراهم کرده اند که امکان طراحی آموزش های هدفمند، شخصی سازی محتوای یادگیری، پیش بینی افت تحصیلی و مدیریت موثرتر منابع آموزشی را میسر ساخته اند. این تحول فناورانه، به ویژه برای مدارسی که با نابرابری های ساختاری و کمبود منابع آموزشی مواجه اند، می تواند فرصت هایی بی بدیل برای ارتقای سطح یادگیری و دستیابی به عدالت آموزشی فراهم آورد. در این مطالعه، ابتدا چالش های ناشی از نابرابری در توزیع منابع آموزشی و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تحلیل شده و سپس نقش هوش مصنوعی در کاهش این نابرابری ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. در ادامه، الگوریتم های مختلف یادگیری ماشین به عنوان ابزارهایی برای تشخیص زودهنگام مشکلات یادگیری، طراحی مسیرهای آموزشی متناسب با نیاز هر فرد، و ارزیابی مستمر پیشرفت تحصیلی بررسی شده اند. از سوی دیگر، محدودیت ها و چالش های احتمالی در پیاده سازی این فناوری ها از جمله فقدان زیرساخت، کمبود نیروی متخصص، نگرانی های اخلاقی و امنیت داده ها نیز مورد توجه قرار گرفته اند. به کارگیری مسئولانه و هدفمند فناوری های هوش مصنوعی در مدارس، به ویژه در مناطق محروم، می تواند به بهبود کیفی فرایند آموزش، افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان، و ارتقای نتایج تحصیلی منجر شود. این امر مستلزم برنامه ریزی دقیق، توانمندسازی معلمان و مدیران، و سرمایه گذاری در زیرساخت های فناورانه است. بر این اساس، پژوهش حاضر ضمن ارائه رویکردی تحلیلی-کاربردی به موضوع، تلاش دارد گامی موثر در جهت تبیین راهکارهای فناورانه برای دستیابی به آموزش باکیفیت و عادلانه در شرایط نامتوازن بردارد.

کلیدواژه ها:

بالگوریتم ، هوش مصنوعی ، نتایج تحصیلیریال مدارس ، امکانات نامتوازن