تاثیر انگیزش درونی معلم و دانش آموز بر کیفیت یادگیری بهبود مهارت های تدریس و کلاسداری

در دنیای آموزش، انگیزش درونی به عنوان نیروی محرکه ای نیرومند شناخته می شود که می تواند مسیر یادگیری، تدریس و تعامل در محیط های آموزشی را به شکلی عمیق تحت تاثیر قرار دهد. انگیزش درونی زمانی در افراد شکل می گیرد که فعالیت های آموزشی نه از سر اجبار یا پاداش بیرونی، بلکه از روی علاقه، رضایت درونی، کنجکاوی یا حس معنا انجام می پذیرد. این نوع انگیزه می تواند هم در معلم و هم در دانش آموز، منجر به نتایج مثبت و پایداری در فرآیند آموزش شود. وجود انگیزش درونی در معلمان موجب بروز اشتیاق، خلاقیت، احساس مسئولیت، تعامل مثبت با دانش آموزان و ارتقای کیفیت تدریس می شود. معلمی که از درون برای تدریس انگیزه دارد، فضای کلاس را به محیطی پویا، قابل تعامل و امن برای یادگیری تبدیل می کند. از سوی دیگر، دانش آموزانی که از انگیزش درونی برخوردارند، نه تنها با علاقه و انگیزه به یادگیری می پردازند، بلکه در فرآیند آموزش مشارکت فعال دارند، مفاهیم را عمیق تر درک می کنند و دستاوردهای تحصیلی پایدارتر و رضایت بخش تری را تجربه می کنند. در این میان، عوامل متعددی مانند محیط آموزشی حمایتگر، رابطه مثبت معلم و دانش آموز، فرصت انتخاب و استقلال در یادگیری، نقش کلیدی در تقویت انگیزش درونی دارند. نظریه هایی مانند نظریه خودتعیینی نیز به خوبی سازوکارهای روان شناختی و اجتماعی این نوع انگیزه را تبیین می کنند. توجه به انگیزش درونی، نه تنها موجب ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری می شود، بلکه مسیر رشد شخصیتی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان را نیز هموارتر می سازد و رضایت شغلی معلمان را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

انگیزش درونی ، معلم ، دانش آموز ، یادگیری ، مهارت تدریس ، کلاسداری