بررسی تاثیر جداگرهای لرزه ای بر بهبود پاسخ لرزه ای در سازه های نامنظم با استفاده از نرم افزار OpenSees

سازه های نامنظم به دلیل توزیع نامتوازن جرم و سختی، در برابر زلزله آسیب پذیری بیشتری نسبت به سازه های منظم دارند. یکی از روش های موثر برای ارتقای عملکرد لرزه ای این سازه ها، استفاده از جداگرهای لرزه ای است که با جداسازی پایه ای، می توانند نیروهای لرزه ای را کاهش داده و رفتار دینامیکی را بهبود بخشند. در این پژوهش، تاثیر جداگرهای لرزه ای بر پاسخ لرزه ای یک سازه ی پنج طبقه ی نامنظم با تحلیل دینامیکی غیرخطی بررسی شده است. مدل سازی سازه در نرم افزار OpenSees انجام شده و سه حالت شامل سازه بدون جداگر، سازه با جداگر اصطکاکی- پاندولی و سازه با جداگر لاستیکی با هسته سربی تحلیل شده اند. معیارهای ارزیابی شامل تغییرمکان نسبی طبقات، نیروی برشی پایه، میزان پیچش و انرژی جذب شده توسط جداگرها بوده است. نتایج نشان دادند که حضور جداگرهای لرزه ای منجر به کاهش قابل توجه پاسخ های لرزه ای سازه شده و پیچش ناشی از نامنظمی را نیز کنترل کرده است. جداگر اصطکاکی- پاندولی نسبت به جداگر لاستیکی با هسته سربی عملکرد بهتری داشته، به طوری که تغییرمکان طبقه ی پنجم نسبت به حالت بدون جداگر ۵۵٪ کاهش یافته و نیروی برشی پایه نیز حدود ۴۵٪ کمتر شده است. میزان انرژی جذب شده توسط جداگر اصطکاکی- پاندولی بیش از ۸۵٪ از انرژی ورودی بوده که نشان دهنده ی اثربخشی بالای آن است. این نتایج موید آن است که استفاده از جداگرهای اصطکاکی-پاندولی می تواند به عنوان یک راهکار موثر در بهسازی لرزه ای سازه های نامنظم مطرح گردد. در نهایت، پیشنهاد می شود در مطالعات آتی، تاثیر پارامترهای مختلف جداگرها مانند سختی، ظرفیت انرژی جذب و تغییرمکان مجاز، بر پاسخ لرزه ای سازه های نامنظم مورد تحلیل قرار گیرد

کلیدواژه ها:

جداگرهای لرزه ای ، سازه های نامنظم ، تحلیل دینامیکی غیرخطی ، پاسخ لرزه ای ، مدل سازی عددی