پل تاریخی میان معماری و فرهنگ:توریسم پایدا

این مطالعه با هدف بررسی تعامل میان معماری و توریسم فرهنگی در تقویت هویت منطقه ای و جذب گردشگر اجرا شده است. فرض این پژوهش بر آن است که بهره گیری از ویژگی های معماری بومی و احیای بناهای تاریخی می تواند عاملی موثر در ایجاد جذابیت های فرهنگی و افزایش رضایت گردشگران باشد.برای رسیدن به اهداف پژوهش، از رویکرد ترکیبی میان روش های کمی و کیفی استفاده گردید. در بخش کمی، داده های میدانی با استفاده از ابزارهای آماری معتبر تحلیل شدند تا روابط میان عناصر معماری و شاخص های توریستی بررسی گردد. در بخش کیفی، با برگزاری مصاحبه های نیمه ساختاریافته با متخصصان حوزه های گردشگری و معماری، دیدگاه های مختلف در خصوص نقش معماری در تقویت توریسم فرهنگی جمع آوری و تحلیل شد.یافته های پژوهش حاکی از آن است که حفظ و احیای بناهای تاریخی و بهره گیری از معماری محلی، نقش مهمی در افزایش جذابیت توریستی مناطق تاریخی داشته و به بهبود تجربه گردشگران منجر می شود. همچنین، نتایج آماری به وضوح نشان می دهد که تدوین استراتژی های منسجم در حوزه مدیریت فرهنگی-معماری، می تواند به توسعه پایدار توریسم فرهنگی و ارتقای هویت محلی کمک نماید.این مقاله با پرداختن به مسئله اصلی و اهداف مشخص، چارچوبی عملی برای ارزیابی تاثیرات معماری در توریسم فرهنگی ارائه می دهد و پیشنهادهایی کاربردی در جهت بهبود سیاست گذاری های شهری و راهبردهای بازسازی بناهای تاریخی ارائه می کند

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، توریسم فرهنگی ، احیای بنا ، توسعه پایدار ، هویت منطقه ای