بازاندیشی در مسیر تحول: تحلیل ظرفیت های مغفول و فرصت های نوظهور در اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، به عنوان مهم ترین چارچوب سیاست گذاری تربیتی در جمهوری اسلامی ایران، با هدف طراحی نظامی پویا، عدالت محور و متناسب با ارزش های بومی شکل گرفته است. این سند در تلاش است با تمرکز بر تربیت همه جانبه، انسان طراز انقلاب اسلامی را در بستر مدرسه و جامعه پرورش دهد. با این حال، بررسی روند اجرای سند طی سال های اخیر حاکی از آن است که بسیاری از ظرفیت های پیش بینی شده در اسناد، یا به کار گرفته نشده اند یا در قالب اقداماتی کلیشه ای و سطحی محدود شده اند. این پژوهش با رویکرد کیفی و تحلیل محتوای اسناد و گزارش های ملی، به واکاوی موانع پنهان و فرصت های بالقوه در تحقق اهداف سند می پردازد. یافته ها نشان می دهد که غفلت از نقش راهبردی معلمان، ضعف نظام ارزشیابی پیشرفت سند، و نبود پیوست فرهنگی و اجتماعی برای هر راهکار، از عوامل اصلی کندی اجرای آن است. در پایان، راهکارهایی برای فعال سازی ظرفیت های مغفول، تقویت مدرسه محوری، و بازمهندسی شیوه های مدیریت تحول پیشنهاد شده است تا سند بتواند از مرحله ابلاغ به مرحله اثربخشی برسد.واژگان کلیدی: بازمهندسی آموزشی، سند تحول، معلم محوری، ظرفیت پنهان، مدیریت تحول